De Afspraak - https://www.youtube.com/watch?v=wPgCV6VBIQM - 19 september 2025

De Zevende Dag - https://www.youtube.com/watch?v=l2qjHYR6b9M - 19 oktober 2025

Hoe zit het met uw geheugen?

Met het mijne, vraagt u? Tja, dat was ooit beter. Namen, die vormen nog de grootste uitdaging. Zelfs die van mensen die tot de meer nabije kringen behoren en terecht de ambitie mogen koesteren door mij herkend te worden, verdwijnen af en toe in een grijze mist. Ach, mogelijk tikte ik al eerder een zondagsmijmering over het geheugen op mijn klaviertje maar ben ik dat intussen vergeten. Ik hoop van u hetzelfde want dan valt het niet op dat ik er weer over schrijf.
 

Mama en papa slapen nog, dus ik ga stil zijn want het was een razend drukke week waarin van alles is gebeurd. ‘Gelukkig weet onze spruit nergens van’, fluisterde papa gisteren mama in het oor. Weet hij veel over wat ik wel of niet weet, of wat ik wel of niet hoor. Hij mag misschien wat doof worden, aan mijn oortjes mankeert niets hoor.

Aangezien moeder druk doende is met het op punt stellen van ‘s stads portemonnee, beleef ik een vader-jongste zoon-weekeinde. Dat is goed voor het evenwicht want vorige week moest ik hem vijf lange dagen missen en dus sta ik aardig wat geknuffel achter. Dat zijn we nu volop aan het goedmaken.

In Wenen restte ons een dikke tien minuten om van het vertraagd vanuit Zaventem gelande vliegtuig naar het wachtende te rennen. De luchthaven van de Oostenrijkse hoofdstad nooit zo immens ervaren als vorige donderdagavond. We hebben het gehaald, nipt maar gehaald, en ik oogstte bij mijn reisgenoten zowaar bewondering voor mijn loopprestatie. Zwaar bezweet stapten we in het tuig dat ons naar Chisinau zou brengen. Chisinau? Ja, Chisinau, de hoofdstad van Moldavië. Moldavië? Ja, Moldavië.

Naar aanleiding van het Joods Nieuwjaar schreef ik onderstaande tekst voor de Koninklijke vereniging voor Joodse Weldadigheid.  

Op 23 september 2025 werd door de Kamer van Volksvertegenwoordigers het kunstwerk Basilica dei Santi Giovanni e Paolo van Friedrich von Nerly teruggegeven aan de Stiftung Preussischer Kunstbesitz in het bijzijn van de Duitse ambassadeur, de heer Martin Kotthaus. U kan mijn integrale toespraak hieronder terugvinden. 

Op een zondagochtend, drie weken geleden, tikte ik onverdroten een zondagsmijmering neer onderwijl Marcel in mijn arm aan het wriemelen was en Els boven gederfde slaap inliep, toen mijn iPhone opflikkerde aangevend dat niemand minder aan mijn lijn hing dan de man die zich tot voor kort mijn burgemeester en mijn voorzitter mocht noemen. Die belt me op zondagochtend doorgaans niet dus rees de vraag of er zich een botsing aandiende tussen de wetgevende en de uitvoerende macht die acuut diende geregeld. Mocht Montesquieu nog onder ons zijn, zou ik hem na deze inleiding zeker onder mijn lezers mogen rekenen.

Beschouwt u mij maar als ingewijde in het thema ‘jeugd van tegenwoordig’. De voorbij weken duwde ik mijn favoriete brokje van dat mensensoort kilometers door onze koekenstad, over alle pleintjes, door alle steegjes. Tot grote tevredenheid van beiden.