Zondagochtenden verlopen ten onzent, althans wat mijn aandeel daarin aangaat, doorgaans als volgt (wie hierin geen belang stelt, terecht overigens, slage deze regels over; het zal het begrip van wat volgt slechts beperkt schaden): opstaan, onder het stortbad, naar de bakker, ontbijten en een mijmering schrijven. Dat bakkersbezoek, het betreft de aanschaf van pistolets en koffiekoeken, neemt niet weg dat ik me vervolgens stort op het kneedwerk, want brood bak ik graag zelf. Zuurdesem vraagt tijd dus de zondag leent zich meer dan andere dagen voor die klus.

Bij aanvang van de plenaire vergadering van donderdag 24 april sprak ik volgende rouwhulde uit n.a.v. het overlijden van paus Franciscus.

Zalig Pasen gewenst, goede medemijmeraar. De paasontbijttafel staat gedekt, een flets zonnetje verhult dat de hemelsluizen straks wellicht een weinig openen, dus laten we snel van de vroege straaltjes genieten.

Uiteraard behoort u, lezer dezer mijmering zijnde, tot de uitgeslapen cohorte der bevolking. Laten we dat niet in vraag stellen.

Het betreft wellicht hét wezenskenmerk van ons beschavingsgewricht dat we ons van alles steeds sneller ontdoen. Niet slijtage geeft aan wanneer het ogenblik van verscheiden is aangebroken, wel het aandienen van een nieuwer alternatief.

Sinds juli 2024 mag Peter De Roover zich Kamervoorzitter noemen. Na acht jaar aan de leiding van onze federale fractie nam hij na een unanieme stemming de voorzittershamer over. Hoog tijd om bij te praten.

Van het ene komt onvermijdelijk het andere. Met ‘het andere’ bedoel ik het bezoek aan de babywinkel om ‘de lijst’ samen te stellen. Wat ‘het ene’ dan wezen moet, behoeft geen betoog.

In gebieden waar die traditie heerst - en heersen is voorzeker de gepaste term al wekt ze in andere streken meewarigheid dan wel totaal onbegrip op - blijft carnaval een meer dan levend volksvermaak, blijkens de feiten bestand tegen de eroderende kracht van het uitvlakkend globalisme.

Laat me de steen meteen in de kikkerpoel plonsen. Perfectie is geen geschenk.

Of het nu door de aanwezigheid van Franstaligen, de thema’s die er behandeld worden of het oratorische talent van de parlementsleden is, de debatten in de Kamer leveren doorgaans meer vuurwerk op dan die in het Vlaams Parlement. Dat is ook Peter de Roover, die als voorzitter en dus eerste burger van het land de werkzaamheden van het federaal parlement in goede banen moet leiden, niet ontgaan: “De botsing tussen links en rechts is in de Kamer sterker dan in het Vlaams Parlement.”