Bij het rommelen in mijn boekenkast stootte ik op de bundel ‘Hoe Vlaams zijn de Vlamingen?’ dat ik samen met mijn goede vriend Eric Ponette samenstelde in 2000, intussen bijna 20 jaar geleden.

We beleefden een opmerkelijke parlementaire week met Sinterklaas in de hoofdrol.

Tijdens de plenaire zitting van 24 oktober kwam ik tussen om te hekelen dat de premier afwezig blijft in de Kamer als hem een vraag wordt gesteld over Catalonië (door Sander Loones). 

Vandaag (17 oktober) sneed ik in De Kamer de situatie in Catalonië aan.

Twee miljoen Catalanen trokken op 1 oktober 2017 naar de stembus, een grote meerderheid koos voor onafhankelijkheid. Vandaag moeten hun leiders de prijs voor deze uiting van democratie betalen, want het Spaanse Hooggerechtshof veroordeelt negen van hen onverbiddelijk met straffen tussen negen en dertien jaar.

Uit mijn tussenkomst gisteren (9 oktober 2019) in de commissie buitenlandse zaken, als reactie op minister van buitenlandse zaken en defensie Didier Reynders, met als kernboodschap: Gaat onze solidariteit met de Koerden verder dan goedkope verontwaardiging en beseffen we wat de consequenties dan zouden zijn? Dat debat, dat niet gemakkelijk zal zijn wanneer we verder gaan dan de gemakkelijke slogans, kunnen we niet langer meer ontlopen.

Er staat van alles niet in wat ik graag had, in dat nieuwe Vlaams regeerakkoord. Daar ben ik het eens met ontevreden Vlaanderen. 

Woensdagavond mocht ik onze vrienden van de Roeselaarse N-VA-afdeling toespreken. Toevallig stond Theo ( Francken uiteraard 😉) enkele kilometer verder op een affiche geprogrammeerd voor diezelfde avond. Enkele journalisten werden er op uit gestuurd om te luistervinken en vandaag sieren Theo en ik brede kolommen in De Standaard en Gazet van Antwerpen.

Eertijds ging het parlementaire jaar van start op de tweede dinsdag van oktober, kleine drie maanden na de afsluiting op 21 juli. Kamerleden konden altijd, los van de temperatuuromstandigheden, genieten van een Indian Summer. Sedert enkele jaren starten we anderhalve maand eerder, m.a.w. we zijn begonnen. Als de zomer tijd bood voor reflectie over het parlement, ook gekend als de wetgevende macht, dan is het nu dus de hoogste tijd om die te ventileren. Hopelijk kunnen deze nog net buiten de grijpklauwen van de dagelijkse actualiteit en los van partijpolitieke (schijn)maneuvers blijven.

De N-VA-fractieleider vraagt opnieuw een gesprek met de PS. Samen regeren blijft moeilijk, aangezien België dan grondig hervormd moet worden. 'Maar het lukt hen niet eens om het met ons oneens te zijn.'