Opletten met ironie. Opletten, in het bijzonder, met ironie op sociale media.

Het heerlijke zonnetje gisteren joeg me op mijn stalen ros. Ooit fietste ik graag en veel, vervolgens zakte het pedaleren steeds verder richting ‘niets’ maar enkele weken geleden schafte ik me een sportfiets aan, bij De Wielredders, tweedehands dus. Dat leek me gek genoeg. Mijn zin voor realisme weerhoudt me er overigens van het woord ‘koersfiets’ te bezigen. Koersen zit er niet meer in; de tijd dat ik droomde in de fietssporen van Roger De Vlaeminck te treden, liggen ver achter mij. Af en toe ontmoet ik Rik Van Linden en verheug me er over dat de Wilrijkse spurtbom mijn doen nu volgt, zoals ik het zijne, zo veel jaren geleden. Maar zijn belangstelling betreft niet wat ik op het zadel presteer.

De aanleiding voor een zondagsmijmering kan wijzigen tot het ogenblik waarop de iPhone in de hand ligt - soms zelfs tijdens het schrijven. Waar de mijmering op het eind belandt? Ook uw dienaar vindt dat best spannend, elke keer.

Vorige week verbleef ik weer enkele dagen in een hotel voor een professionele klus. Een hotel uit een gerenommeerde keten met aardig wat sterren, handig gelegen in het midden van een hoofdstad aan een drukke straat, niets op de bediening aan te merken, alles overvloedig, spic-en-span maar geen mijner schaarser wordende haren zou er over peinzen er zelf te boeken om er dagen van vertier door te brengen. De omschrijving intimistisch sfeerhotelletje kan in betroffen geval niet treffend genoemd worden, laat het me zo formuleren.

Lees wel, er staat checks, het hiernavolgende handelt dus niet over die dingen die het loon wat aanvullen met in diensten of goederen om te zetten bonnen en evenmin over het bedrijven van de liefde met een spraakgebrek.

Tik één keer een plaatje of filmpje aan op Instagram behelzende een uitgelaten zot huppelend, uitermate streelbaar lammetje, een verveeld ogende poes waarin we onszelf op een luie ochtend menen te herkennen, een naar menselijke normen - tenslotte de enige die wij hanteren - dommig maar sympathiek reagerend hondje, bij voorkeur op puppyleeftijd, een koppig het omgekeerde van wat verwacht mag worden doende ezel of elk ander dier dat betrapt wordt bij een als humaan gedrag te interpreteren bezigheid en de val klapt toe.

Uiteraard stipte u voorbije zondag het bolletje bij ‘de goei’ aan, want dat doet eenieder bij verkiezingen. Wat zou een mens ook mogen bezielen om een voorkeur te uiten voor ‘de slechten’. Niet één stem weten ‘de slechten’ te vergaren want bij een vrije kiezing mag men vrij kiezen en ‘de slechten’ vormen vanzelfsprekend pas een optie bij opgelegde stemming.

In Duitsland hebben ze de Hochrechnung, de uiterst betrouwbare voorspelling van de verkiezingsuitslag, klokslag om zes uur. Letterlijk zelfs want voorafgegaan door een indringend klokgeluid.

Er gaapt best wel een aanzienlijke tijdskloof tussen twee verkiezingen, in het bijzonder ten gevolge van de keuze om regeringen de rit te laten uitdoen, een optie waarvan de oorzaak ligt in de uitzonderlijke inhoudelijke flexibiliteit die sommige federale regeringspartijen aan de dag legden - iets waarop de premier zelfs prat gaat al zal menigeen het al te neutraal of zelfs positief klinkende woord flexibiliteit liever en juister vervangen zien door beginselloosheid.

Ik meldde u vorige week deze mijmering, evenals die van toen, te zullen wijden aan het campagnefenomeen ‘marktbezoek’. Deze belofte zal u hiernavolgend niet letterlijk, edoch zeker wel naar de geest gestand zien doen.