Zondagsmijmering: Over het verschil tussen automobiel en autonomie

Aanleiding dezer kreet vormt de getuigenis van een vriend op zoek naar een nieuwe kar. De aanschaf van een automobiel behoort geen tocht over het spreekwoordelijke ijs van één nacht te zijn. Het betreft een aanzienlijke uitgaaf en het verworvene zal de onderrug van de aankoper jarenlang dienst moeten verschaffen, soms urenlang achtereenvolgend. Een minimum aan comfort mag dan ook geen buitensporige verwachting heten, vandaar de grondige prospectie die aan de uiteindelijke aanschaf vooraf gaat.

Meerdere modellen werden uitgetest, zowel van Europese als Chinese makelij, de eersten wellicht slechts in merkplaatje niet-Chinees. Stuk voor stuk betrof het hoogtechnologische pareltjes uitgevoerd in stijlvol design, zowel vormgeving als uitgestald vernuft doen naar adem happen.

Wat de testen verder gemeen hadden, was dat ze mijn bron na de eerste kreetjes van bewondering dra in hoge mate vertoornden: bij de minste, geringste door de boordcomputer vermoede snelheidsovertreding, al betrof ze een minimale normoverschrijding, ging gepaard met helse alarmstoten. Het niet naar goeddunken van de tirannieke technologie kiezen van een rijstrook leidde eveneens prompt tot snerpend gedrein. Het stuur te lang - althans volgens de ingegeven modellen - gehanteerd komt de chauffeur te staan op de formele aanmaning de wagen langs de kant te zetten om de naar het boekje gepaste rust in acht te nemen. De motor sloeg net niet af. Dat gadget is voor de volgende versie.

Een gemiddeld trollenprofiel op X toont zich toleranter dan de programmatuur van een moderne wagen, wars van elk mededogen jegens chaufferende pekelzondaars. De wagen neemt het eigengerechtig over van wat ooit de bestuurder heette want de boordcomputer is perfect, de chauffeur feilbaar. Foutloosheid is niet langer een na te streven ideaal maar een smalle sleuf die de wageneigenaar opzuigt vanaf het ogenblik de motor opstart.

Het goede nieuws: je kan niets meer fout doen. Het slechte: je kan ook niets meer goed doen. Nog één technologische stap verder en je kan gewoon niets meer doen.

In een bui van nostalgie haalde ik nog snel een setje oude kwartetkaarten boven want morgen, morgen kunnen we niet meer zonder die ‘snufjes’.
 

Facebook, 2 maart 2025