In januari is het een kwestie van reppen als je de agenda, volgestouwd met nieuwjaarsrecepties, afgewerkt wilt krijgen. Gisterenavond wachtte toogwerk in Kapellen en een buurtreceptie in het Sint-Andrieskwartier, ook bekend als de parochie van miserie.

Ik weet het, niemand heeft me ooit verplicht om de zondagochtend te besteden aan het neertikken van mijmeringen over niemendallen, als was er een geroosterd speenvarken mee te winnen.

Als het kalenderblaadje dat de feestdag aangeeft van Caspar, Melchior en Balthasar al in de papiermand ligt, mag het jaar in volle gang genoemd worden. Driekoningen brengt behalve een boon in een gebakspie ook zoeterige harsgeur en melancholie in de huiskamers. De spelden van de kerstboom delen zich op in twee kampen: de koppige takkenklevers en de vloerbedekkers. De eerste groep neemt in hoog tempo in aantal af, de tweede wordt steeds talrijker. Het saldo staat op conto van borstel en blik, het duo dat heel weldra als winnaar de arena zal overschouwen.

Laten we hier maar gewoon en zonder gêne geschiedenis schrijven door een deel II aan te heffen, terwijl er nooit sprake is geweest van een eerste deel. Dat lijkt me nog eens een taboebreker die de orde der dingen stevig door elkaar weet te schudden en geef toe, waar vind je nog taboes om te doorbreken? Maaiden de bevrijdende decennia na de wilde jaren ‘60 niet alle zekerheden weg, ramde de sloopkogel der vooruitstrevendheid de steunpilaren van de oubolligheid niet van hun sokkel, stortten de muren van het vertrouwde Jericho niet compleet in onder het aanhoudend progressieve trompetgeschal, deed het gestaag gebeuk van links de grondvesten van de Bastille der conservatieven niet beven om vervolgens tot puin verbrijzeld te worden? Resten er nog taboes om te slechten?

Hoe voelt u zich? Beetje hoofdpijn? Grieperig? Loopt het op het werk niet zoals verhoopt? Doet vrouw/manlief vreemd de jongste tijd? Zorgen de kinderen voor wat te veel kopzorgen?

De demografische samenstelling van onze steden, een fenomeen trouwens steeds verder uitdijend naar de rand, kleinere steden en platteland, wijzigde de voorbije decennia significant en bovendien ook visueel waarneembaar, stelt de socioloog vast samen met iedereen die ogen in de kop heeft maar voorzichtiger formulerend.

Weer gênante dag voor #Vivaldi. Het Grondwettelijk Hof schorst de #irandeal van De Croo en Van Quickenborne.

‘Alles is politiek en wat niet politiek is, dat maken we politiek.’ Dat lijkt zowat het streven de dag van vandaag.

Neen, het gaat niet over politiek, stop dus nog niet met lezen. Het gaat over een man met een papegaai. Het betreft een verder onbestemde papegaai (en van de kleur ben ik niet eens heel zeker al zou geel zeker kunnen) maar door in de titel te spreken over ‘de’ wek ik graag de indruk dat u hem, de papegaai, al kent, wat de nieuwsgierigheid naar het komend zou aanscherpen, ware het niet dat ik die illusie al in de tweede zin de kop in druk. “Te vroeg”, zou men zeker oordelen op een cursus ‘schrijfvaardigheid’. Ik probeer het goed te maken.

Joe Biden verjaart vandaag. Je zou het hem niet aangeven maar hij is echt nog maar 80. Er zit sleet op wat nog altijd de machtigste man op de wereld geacht wordt te zijn. Denk over Trump - pas 76 jaar - wat je wil maar wanneer hij op het podium staat, is de ruimte gevuld. Als Biden op een podium staat, heeft hij zijn tour de force al achter de rug, met name op het podium geraken.