Actueel

Op 16 juli hield de Kamer haar laatste plenaire zitting voor het zomerreces. Daarop volgde geen stilzitten want behalve de corona-commissie vergaderden ook andere commissie, o.m. die van binnenlandse zaken over de kustrellen, in bijzondere zitting.

Wat rest er behalve diepe droefheid na het lezen van de reconstructie van de gewelddadige dood van Sanda Dia? Hopelijk toch een beetje bezinning.

Als te veel passagiers aan één zijde van de boot over de reling hangen, dreigt die te kapseizen. Die les van mijn vader blijft me inspireren. Wie vandaag wil scoren valt dé politiek aan. De politiek verdedigen levert weinig applaus op, maar er is dat kapseizen.

Als ik nu op deze zondag 5 juli eens iets schreef over beeldhouwwerken. Niks over postuurkes maar over grote standbeelden, op pleinen en boulevards. Daarover schrijft verder niemand iets, dus laat ik het maar eens doen.

Stelling: De geschiedenis van het Belgisch kolonialisme verdient eindelijk kritisch aan bod te komen in het onderwijs want de negatieve aspecten er van worden niet onder de aandacht gebracht.

Minstens 32 agenten werden zondag 7 juni in Brussel fysiek gewond bij de uitoefening van hun job.

Uit het kiesonderzoek waar De Standaard vandaag (23 mei 2020) ruim over bericht blijkt dat de kiezer geen vertrouwen heeft in de 'zakkenvullende' politieke klasse die blijk geeft van onvermogen.

Verrassend kan die vaststelling niet genoemd worden. De zogenaamde 'boze kiezer' manifesteerde zich al eerder en Corona heeft het ongenoegen zeker niet verminderd met de mondmaskersaga als opvallende illustratie van het idee dat politici er niets van bakken.

Begin dit jaar hield ik nogal wat nieuwjaarstoespraken en daarin bekeek ik dat fenomeen van de 'boze kiezer'. Hieronder de tekst zoals ik hem nu van spreek- naar leestaal heb overgezet. Een stevige boterham weer, dus spek voor de liefhebbersbek. Het mag al eens meer zijn dan een tweet als het dergelijke belangwekkende zaken betreft.

Essentie van het stuk: naast zeven veel genoemde oorzaken van die boosheid, wordt een achtste graag vergeten: politici beloven gewoon te veel, ook dingen die de overheid niet kan nakomen (en soms, durf ik zeggen, gelukkig maar).

De voorbije week stootte ik op drie artikels waarin – gemeten naar de maatstaf van vandaag – bizarre meningen worden geventileerd. Dat alle drie de auteurs behoren tot de verdachte categorie der blanke mannen van middelbare leeftijd, verklaart wellicht dat er rare dingen in staan.

Deze maand mocht ik het commentaarstuk schrijven voor ons ledenblad Leo. In crisisperiode moet een verantwoorde partij ook verantwoordelijk handelen en goedkope slogans slaken, hoort daar niet bij.

Maar wat deze crisis nog eens duidelijk maakte: België is een wanconstructie, een staatsstructuur waar we in ieders belang vanaf moeten.

Blijkbaar is het vertrouwen van Alexander De Croo in de doeltreffendheid van het Belgische niveau nog toegenomen en pleit hij voor de herfederalisering van de gezondheidszorg.