In de pers

Deze maand mocht ik het commentaarstuk schrijven voor ons ledenblad Leo. In crisisperiode moet een verantwoorde partij ook verantwoordelijk handelen en goedkope slogans slaken, hoort daar niet bij.

Maar wat deze crisis nog eens duidelijk maakte: België is een wanconstructie, een staatsstructuur waar we in ieders belang vanaf moeten.

De huidige coronacrisis is du jamais vu en zal wellicht de geschiedenisboeken ingaan als de zwaarste economische en sociale schok die de wereld sinds de Tweede Wereldoorlog te verwerken kreeg. Vandaag is het nog alle hens aan dek om de schade zoveel mogelijk te beperken en om zoveel mogelijk levens te redden, maar wat staat ons binnen enkele maanden te wachten? En hoe wil de politiek, eens die opnieuw aan de knoppen zit, ons land dan opnieuw op de rails krijgen?

Doorbraak interviewt vijf weken lang vijf toppolitici over de lessen die ze uit deze crisis trekken, én over hun maatschappelijke en politieke toekomstvisie. Vandaag: Peter De Roover, N-VA-fractieleider in de Kamer. Volgende week (slot): Björn Rzoska (Groen).

De N-VA, de grootste partij in de Kamer, is niet van plan om in juni de federale regering van premier Sophie Wilmès (MR) opnieuw volmachten toe te kennen. Dat heeft N-VA-Kamerfractievoorzitter Peter De Roover gezegd in "De afspraak op vrijdag". Hij wil ook dat er na de crisis een "ernstig parlementair onderzoek" komt naar de aanpak van de coronacrisis.

Op 26 maart voerden wij in de Kamer het debat over de bijzonderemachtenwet. In deze coronacrisistijd kiezen wij in volle overtuiging voor de wellicht moeilijke kritische maar constructieve weg.

Mijn tussenkomst verwoordt onze bekommernissen, wat bijzondere machten knagen aan de fundamenten van ons bestel, vandaar dat ik ze hier integraal plaats.

21 maart hoort een dag van vreugde te zijn; de lente begint en Johann Sebastian Bach verjaart (335e keer vandaag). Dit jaar verloopt 21 maart erg apart want vanochtend schoof ik aan bij de kern van de regering (premier en vice-premiers) en de partijvoorzitters van negen partijen, in de zogenaamde bunker, twee verdiepingen onder de grond. Neen, ik ben absoluut geen minister, noch partijvoorzitter geworden.

Vandaag, 19 maart, had het in de Kamer over corona moeten gaan, niet over een politiek maneuver.

Premier Sophie Wilmès (MR) zal het vertrouwen van de Kamer vragen. N-VA zal haar dat vertrouwen niet geven. 'Een regering die maar deels in volheid van bevoegdheden is? Dat is zoals halfzwanger zijn.'

De N-VA vindt het idee van een noodregering - om de coronacrisis en de begroting aan te pakken - een "vreemd concept", maar als die er komt, vindt de partij dat ze daarbij betrokken moet worden. "Als het is om de coronacrisis aan te pakken, is een Vlaamse meerderheid zeker nodig, want vooral Vlaanderen zal de economische gevolgen voelen", zegt Kamerfractieleider Peter De Roover.

Le Soir interviewde mij voor de weekeindkrant. Dat bood een kans om het idee van zelfbeschikkingsrecht onder de aandacht te brengen en een juiste kijk op het confederalismeproject aan een publiek dat daar allerlei duivelse beelden bij ziet opdoemen.

Om het avontuur, de chaos te vermijden, is confederalisme noodzakelijk.

De fractievoorzitter van de N-VA zet confederalisme terug op tafel: “Men kan de wil tot zelfbeschikking van volkeren niet tegenhouden.”. Peter De Roover roept ook Dewael en Laruelle op om N-VA en PS samen te brengen.

Terwijl onderhandelingen lopen, lanceert de PS een offensief tegen een kernpunt van het Zweedse beleid. Als teken van goede wil kan dat tellen.
De Waalse socialisten menen daarbij het begrotingsprobleem op te kunnen lossen door de belastingen te verhogen.
Terug naar de oude recepten? Neen, bedankt.
Met een werkzaamheidsgraad in Brussel en Wallonië op Europees niveau kenden we geen begrotingstekort.