Zondagsmijmering: Over die echte day

Zondagsmijmering: Over die echte day

Vorige week vergastte ik u, naar de ondertitel deed vermoeden, op een zondagsmijmering over ‘die day’ maar schreef vervolgens over D-day met de mededeling dat mijn mijmering van 11 juni 1944, de eerste zondag na 6 juni, daar wellicht niet over had gehandeld, mogelijk omdat “uw dienaar op de hoogte (was) van hoogst vertrouwelijke informatie aangaande voorbije week en (dus) waren er goede redenen deze, althans voorlopig, niet voor de openbaarheid te ontsluiten”.

In een roman wordt geen melding gemaakt van een revolver in een lade wanneer die later niet beslissend aangewend wordt. Dat literaire beginsel hing ik vorige week ook aan. Ik wás op de hoogte ener hoogst vertrouwelijke informatie, te weten de geboorte mijner tweede loot aan de familiale stamboom.

Dat ik daarvan twee dagen later geen mijmerende melding maakte, had kunnen wijzen op onuitlegbare onverschilligheid jegens het gebeurde. Vergis u niet, de verklaring dient elders gezocht, te weten in onze wens tenminste een karige tijdspanne te mogen verwijlen in onze nu drie leden tellende gezinsintimiteit. Vandaar dat ik u vorige zondag onwetend liet over hoe die echte day was verlopen.

Nu vertrouw ik deze regels aan mijn toetsenbord toe met ruim vier kilo levensgeluk tegen me aangevlijd. Hij ligt zuchtend te mijmeren, de lipjes oefenen de eerste klankjes pruttelend in, de armpjes grijpen af en toe naar een voorbij zwevend maar voor mij onzichtbaar elfje, de oogjes houdt hij dichtgeknepen zodat hij zijn zuiverste aller dromen onvertroebeld kan genieten.

Ik tel ze nog eens na. Vijf vingertjes aan de ene, vijf aan de andere hand; vijf teentjes aan het ene voetje, vijf aan het andere. Allerliefste neusje, zuigelingrond buikje, stukje navel dat, alle begrip daarvoor, nog even aan dit wondertje gehecht wil blijven, de lippen van zijn moeder, de allermooiste dus. Oortjes, kin, knietjes… enfin, tegen mijn linkerarm ligt de vleesgeworden perfectie uitgevoerd in hummeltjesroze, in marcelpein bij wijze van spreken.

Israël haalde zwaar uit naar Iran? Ik heb het geregistreerd. Belangrijker dan een volle luier? Absoluut, geen twijfel mogelijk.

Ik ben evenwel het stoïcijnse beginsel zeer toegedaan de energie best te richten op hetgeen waarover ik controle heb. Dat geldt voor die luier, niet voor de bombardementen; dus heb ik de luier ververst en werd hemels beloond met een knorrende zuigeling tegen mijn schouder en een onschatbaar gelukzalig gevoel van innerlijke rust.

Geluk ligt nabij, in mijn geval nu in de meest letterlijk betekenis van het woord maar ik moet even opletten want de armpjes van het stoïcijntje naast me geven aan dat er weer een elfje voorbij zweeft.

Geniet van uw zondag

Foto: Een zwangere vrouw bevalt, dat schept verwachtingen. Een hoogzwangere vrouw bevalt dra, dat schept acute verwachtingen. Woensdag zaten de persmuskieten ons stevig op de hielen en bovendien moest mijn afwezigheid op mijn Kamertroon de dag nadien verantwoord worden. We maakten zijn komst die dag met deze foto op instagram bekend. De details? Daar genieten de gelukkige ouders samen van, buiten beeld.

 

Facebook, 15 juni 2025

Labels