Ik las een interessante post bij Dirk Bollen:

Eén van de ambassadeurs die ik in de mij toegevallen hoedanigheid van Kamervoorzitter vrijdag mocht ontvangen, nam de gelegenheid te baat om me opmerkzaam te maken op het feit dat zijn vaderland meent te kunnen bogen op een bijzondere bedrevenheid op het terrein van de kunstmatige intelligentie, om Angelsaksische redenen als AI afgekort. Deze diplomaat bleek talent te hebben voor scherts en zelfrelativering want voegde er guitig aan toe: ‘because we don’t believe in our natural intelligence’.
 

Tijd om eens tegen wat luie schenen te trappen, me dunkt.

Mocht de ondertitel ‘over de campagne’ luiden, ware u mogelijk meteen ontmoedigd om de lezing verder te zetten aangezien daarmee de indruk gewekt zou zijn dat u op de absolute valreep nog een scheut verkiezingspropaganda te verteren zoudt krijgen. Welaan, weest gerustgesteld, uw brievenbus werd reeds voldoende geteisterd, de koppen van politici staan intussen ingebrand op uw tv-scherm, uw tijdlijn lijkt op een doos kleurpotloden, kortom, u bent het beu. Ofwel dacht u diep na en hebt u uw dobbelsteen gesmeten, ofwel dacht u nog niet na en smijt u uw dobbelsteen naar goed valle die neer, ofwel dacht u weliswaar na maar komt er niet uit: alleszins, het is welletjes geweest, de ogen van de dobbelstenen mogen nu geteld, de uitslagen bekend gemaakt, blikken analisten opengetrokken.

Ongetwijfeld valt mijn pleidooi bij menigeen op een koude steen maar dat mag me er niet van weerhouden het hier af te steken bij wijze van inleiding en als richtinggever voor wat komen gaat. Bekijk politici met passend erbarmen, zeker de volgende dagen, leef mee want ze moeten balanceren op uitermate slappe koorden.

“Regeringen, ze zouden er anders uitzien als ik het voor het zeggen had.”

Techneuten als Elon Musk en bureaucraten hebben één ding gemeen, schrijft Peter De Roover: minachting voor het parlement.
 

Lange nacht en lange maar uitermate boeiende dagen achter de rug als verkiezingswaarnemer in de VSA. Het resultaat kwam sneller dan verwacht en was uitgesprokener.

Die stoel van Kamervoorzitter reikt zeer breed, het visitekaartje brengt een mens op uitermate uiteenlopende plaatsen, de voorbije dagen van de Paus tot de Frank, met zijn 75e verjaardag die we in een kroeg op het Sint-Jansplein vierden de jongste en kwiekste van de twee. Beider leven verloopt trouwens rijkgevuld en boeiend.
 

Hoewel niet te rekenen tot het gild der vegetariërs, laat staan dat der vegans, stelt uw dienaar een portie lekkere groenten op het bord zeer op prijs, in die mate zelfs dat hij enkele dagen puur vegetatief voeden absoluut niet als straf beschouwt.