Vijf interpellaties in de Kamer vandaag aan Alexander De Croo over het (gebrek aan) respect van zijn regering voor onze grondrechten maar de premier haast zich als een haas uit het parlement en laat zijn stoel leeg achter.

Alleen in het Engels beroep kunnen aantekenen bij sociale mediaplatformen is een vorm van discriminatie, waar bijvoorbeeld Vlamingen het slachtoffer van zijn. Daar moet tegen opgetreden worden.

N-VA-Kamerfractieleider Peter De Roover vindt dat er nood is aan meer parlementaire controle op de beslissingen van de regering tijdens de coronapandemie. Er is nauwelijks debat, klaagt hij aan in 'De Ochtend'.

Om corona te bestrijden worden fundamentele vrijheden tijdelijk teruggeschroefd. Is de soms nogal rigide manier waarop dat gebeurt noodzakelijk; zijn de maatregelen proportioneel; kunnen slordigheden in de teksten verbeterd worden na een open parlementair debat? Sedert haar start bevraag ik de regering-De Croo in het parlement met de regelmaat van een klok over de juridische deugdelijkheid en de kwaliteit van de genomen maatregelen. Dat de regering de techniek van het Ministerieel Besluit gebruikt en blijft gebruiken roept veel rechtsstatelijke vragen op.

Daarnet ‘leukte’ (help, zoek een fijn alternatief voor ‘liken’, want dat vind ik absoluut niet leuk) ik volgende tweet van de Gentse filosofieprof Ignaac Devisch: “Wat als .. we het nu eens 1 journaal/per week niet over C-19 hebben, bv. op zat. avond? (tenzij urgenties) Doel? bewustzijnsvernauwing tegengaan en ons hoofd even met andere dingen vullen dan vaccins en curves.” Kans dat zijn voorstel wordt uitgevoerd: nul. Dat maakt het niet minder raadzaam. Nog even en we zijn bereid onszelf collectief van een klif te smijten als dat het virus uit de wereld kan helpen.

Maar de zaterdagavond is intussen voorbij en al kronkelend door enkele dingen die me voorbije week opvielen, botste ik teveel op Covid om er over te zwijgen.

Pipi Langkous is verdacht. Eindelijk, zullen fatsoensrakkers tevreden zuchten. Dat is ze voor hen al lang want het hersenspinsel van Astrid Lindgren komt wel erg vrijgevochten uit de hoek. Zo vrijgevochten dat een beetje traditioneel ingestelde ouder er zich wel voor hoedde de eigen dochter(s) dergelijk dubieus rolmodel voor te houden. Brutaal nest Pipi Langkous is voor deze mensen gewoon een product van de losgeslagen vrije Zweedse opvoedingscultuur maar dat hoort slechts gefluisterd te worden want je wil niet als bekrompen reactionair weggehoond te worden door de waarheid in pacht hebbende pretpedagogen.

Wanneer collega-parlementsleden, van welke partij ook, aan het woord zijn, past stilzwijgen in het halfrond. Dat is een zaak van, jawel, respect.

Vandaag heb ik de premier geïnterpelleerd over het ongenoegen dat vorig weekeind is opgewekt door de nieuwjaarsreceptie van de VLD waar de indruk ontstond dat de strenge corona-maatregelen niet nageleefd werden.

Ik vroeg hem zich te verontschuldigen voor de verkeerde indruk die is ontstaan en om een inspanning te doen om het familiebezoek bij terminale patiënten in meer menselijke omstandigheden mogelijk te maken.

Dat bleek te veel gevraagd want Alexander De Croo weigerde twee keer.

Ik sprak in mijn repliek mijn diepe teleurstelling uit.

N-VA-fractieleider Peter De Roover wil eerste minister Alexander De Croo (Open VLD) in het parlement aan de tand voelen over de Open VLD-nieuwjaarsreceptie. 'Wat voor signaal geef je hiermee aan het publiek?'

Het leek ongelooflijk maar was helemaal waar. Het viel me eerder deze week in dat we met 2021 in het jaar zijn aanbeland dat mijn moeder tien jaar dood zal zijn. Tien jaar zonder ons mama; als er iets is om over te mijmeren…