Hoe sociaal moet het ondernemende Vlaanderen van N-VA zijn? 'Heel sociaal,' zeggen Zuhal Demir (kamerlid) en Peter De Roover (publicist). 'Wij willen om sociale redenen het roer om van het passieve uitkeringsbeleid, waarvoor de zich zo sociaal noemende SP.A wil borg staan.' Beide auteurs zijn kandidaat op de Antwerpse Kamerlijst van N-VA.

Met de titel hierboven kunnen we het gros van de kritische reacties op het opiniestuk van Zuhal Demir en mij in De Standaard zowat samenvatten. Terechte kritiek?

Met zijn opmerking dat hij zijn koffers pakt als de N-VA de meerderheid haalt, ontpopt Daniël Termont zich volgens Peter De Roover en Zuhal Demir als een politieke stokebrand die andersdenkenden degradeert tot gevaarlijke vijanden. Daarmee verlaat hij volgens hen de normale politieke debatruimte.

De Belgische staatsstructuur is mee de oorzaak van desinteresse voor het politieke bedrijf. Als een land een nest wordt waar een kat haar jongen niet in terugvindt, dan wordt afhaken erg begrijpelijk.

De Franstaligen verzetten zich met alle kracht tegen het confederalisme, als we hen mogen geloven. Maar ze maken er mooi gebruik van als het hen goed uitkomt.

Lees mijn reactie op het 'Judas-stuk' van Karel De Gucht in De Morgen. (10 februari 2014)

Peilingen zijn maar peilingen. Meer dan grove tendensen zijn er niet uit af te leiden. Maar in de marge daarvan toch enkele bedenkingen bij het boeiende Open VLD-experiment. 

De wereld van de opiniestukken is me niet vreemd, ik zit er al ruim twee decennia in te wroeten. Toch blijft het een bijzonder fenomeen, zoals deze week weer eens bleek. Zo bijzonder dat soms de vraag opkomt: waarom de moeite doen? 

Een weekeinde lang bogen duizenden leden van N-VA zich over 438 resoluties waarop 2500 amendementen werden ingediend. Toch blijft de partij volgens sommigen wazig…

Knack-magazine drukte op 5 februari 2014 een portret af van mij. Of en in welke mate het gelijkend is, dat oordeel laat ik aan de lezer over.