De Franstaligen verzetten zich met alle kracht tegen het confederalisme, als we hen mogen geloven. Maar ze maken er mooi gebruik van als het hen goed uitkomt.

Lees mijn reactie op het 'Judas-stuk' van Karel De Gucht in De Morgen. (10 februari 2014)

Peilingen zijn maar peilingen. Meer dan grove tendensen zijn er niet uit af te leiden. Maar in de marge daarvan toch enkele bedenkingen bij het boeiende Open VLD-experiment. 

De wereld van de opiniestukken is me niet vreemd, ik zit er al ruim twee decennia in te wroeten. Toch blijft het een bijzonder fenomeen, zoals deze week weer eens bleek. Zo bijzonder dat soms de vraag opkomt: waarom de moeite doen? 

Een weekeinde lang bogen duizenden leden van N-VA zich over 438 resoluties waarop 2500 amendementen werden ingediend. Toch blijft de partij volgens sommigen wazig…

Knack-magazine drukte op 5 februari 2014 een portret af van mij. Of en in welke mate het gelijkend is, dat oordeel laat ik aan de lezer over.

CD&V kwam met concrete cijfers voor de dag voorbije weekeinde en hekelde N-VA voor het hanteren van de Moesennorm. De watnorm? 

Op de openingsavond van het lang aangekondigde congres van N-VA ‘Verandering Voor Vooruitgang’ mocht ik de zaal toespreken:

'Peter De Roover, erevoorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), krijgt de derde plaats op de N-VA-Kamerlijst in de provincie Antwerpen. Met De Roover wil de N-VA een sterk signaal geven dat ze haar Vlaams-nationalistische achterban niet verloochent', schreef Gazet van Antwerpen op 30 januari 2014.

Peter De Roover zet de stap naar de partijpolitiek en is dus vanaf vandaag ‘gewezen chef politiek van Doorbraak’. Hij neemt afscheid met een dubbel gevoel. Lees hier zijn afscheid als chef-politiek van Doorbraak op de webstek van Doorbraak.