(Inleiding door Knack) 'Het confederalisme wordt graag voorgesteld als een buitenissig politiek project van onverantwoordelijke avonturiers. Maar niets is wat het lijkt', stelt Peter De Roover (N-VA). 'Socio-economische thema's verdienen onze aandacht, maar daarom mag het institutionele debat niet genegeerd worden.'

Er bestaan geen kleine debatten meer. Een ongelukkige uitspraak in een achterafzaaltje kan met één tweet nationaal nieuws worden. Heel politiek geïnteresseerd Vlaanderen luistert mee, lijfelijk aanwezig of niet.

Dat ons onderwijs kansarmoede bevestigt of zelfs veroorzaakt, is een mythe, zo leren de feiten. ‘Vlaanderen biedt betere mogelijkheden voor kansarmen dan andere landen.’ 

Als we allemaal anders gaan denken over mobiliteit en levenskwaliteit, wordt zo’n Oosterweelverbinding totaal overbodig. Maar anders… 

Let op voor het nationalisme, klinkt het bij Jonathan Holslag, die daarop prompt pleit voor een nationalistisch project.

Of hoe een bezoek aan een wasserette toch weer aanleiding gaf tot bedenksels over taal en gemeenschapvorming.

Wie kandidaat is bij verkiezingen moet campagne voeren, willen of niet. Helpende handen zijn daarbij zeer welkom. 

Open VLD gaat steeds nadrukkelijker de Belgicistische toer op. Patrick Dewaels pleidooi voor een federale kieskring past in dat plaatje. Maar de argumenten zijn om bij te huilen.

Veranderen maakt ook altijd een beetje bang, want wat staat ons te wachten? Als N-VA de werkloosheidsuitkering wil beperken in de tijd, dan roept dat – terecht – vragen op. Daarom even de puntjes op de i gezet.

Een polemiekje op Knack.be maakt het verschil tussen SP.A en N-VA misschien weer wat duidelijker. Ik sta er even bij stil en stoot dan toch ook meteen op de grens aan de andere kant .