Aparte logica over Franse presidentsverkiezingen in De Standaard

Het is er nog eentje van gisteren om de sessie 'lees-ik-goed?' voor dit weekeinde te openen.

Krant: De Standaard, 28 november 2014, blz. 18. Thema: Franse presidentsverkiezingen 2017. Wie: Dominique Reynié, directeur van de liberaal-progressieve denktank Fondapol in een artikel geschreven door Frank Renout. Stelling: 'Als Marine Le Pen straks de tweede ronde haalt, weten we nu al dat de verkiezingen op een mislukking voor Frankrijk uitdraaien.'

Volgens een recente peiling zou het kunnen dat geen enkele linkse kandidaat in 2017 de tweede ronde van de Franse presidentsverkiezingen haalt. Dan gaat de strijd voor de oppergaai tussen rechts (Nicolas Sarkozy wellicht) en extreemrechts (Marine Le Pen van Front National).

Als Le Pen wint, zit Frankrijk volgens Reynié met het objectieve probleem dat haar partij nauwelijks bestuurservaring heeft, ‘stommiteiten’ zou begaan en ‘de financiële markten zouden zich van Frankrijk afkeren’. Die doen dat met Hollande ook, denk je dan, maar dat terzijde. Reynié poneert hier een standpunt waar wel wat voor te zeggen valt.

Wat als Le Pen de tweede ronde niet wint, een scenario dat bij een eindstrijd tussen rechts en extreemrechts zeer waarschijnlijk is? Dan ‘ligt rampspoed ook op de loer’, zegt onze Fondapol-man. ‘Kiezers kunnen zich net als in 2002 (toen Chirac won van Jean-Marie Le Pen, red.) gedwongen voelen tégen haar te stemmen. Mensen zullen dan opnieuw het gevoel hebben geen echte keuze te hebben. Ze zullen zeggen: “Dit systeem is niet democratisch”.’

Is er een democratisch probleem als de Fransen in de 2^e ronde niet voor een linkse kandidaat kunnen stemmen omdat die in de 1e ronde te weinig stemmen behaalt?

‘Daarna zou er dan een regering komen – zoals het er nu uit ziet: een rechtse regering – met weinig legitimiteit, die tegelijk impopulaire maatregelen zal moeten nemen, aldus politicoloog Reynié.’ Die gaat door op zijn elan: ‘Maar hoe doet een regering dat na 2017 met zo weinig steun onder de bevolking? Dat wordt een ramp.’

Ik heb het toch enkele keren moeten herlezen. Als de Fransen in de tweede ronde niet voor een linkse kandidaat kunnen kiezen omdat die in de eerste rond onvoldoende stemmen behaalt, dan heeft de winnaar ‘weinig legitimiteit’ en dreigt rampspoed. Tiens…

Nochtans zou dat gebrek aan linkse kandidaat in de tweede ronde toch gewoon het gevolg zijn van de democratische keuze van de Franse kiezers in de eerste ronde. Als er ‘mensen’ zijn die vinden dat ze dan in de tweede ronde geen echte keuze hebben, dan is dat niet ‘ondemocratisch’ maar omdat die groep mensen niet groot genoeg is om een kandidaat door de eerste ronde te loodsen. Die democratische logica ontgaat Reynié maar de correspondent van De Standaard, Frank Renout, neemt de scheve redenering wel gewoon over in wat een doorwrochte analyse zou moeten zijn.

Ter afsluiting. In 2002 kwam 79,71% van het Franse kiezerscorps stemmen in de tweede ronde. Chirac behaalde 82,2% van die stemmen. In 2012 vond 80,34% van de Franse kiezers de weg naar de presidentiële stembus voor de tweede ronde. François Hollande kon 51,67% van hen overtuigen. De legitimiteitsarme Chirac kreeg dus 65,52% (82,2% van 79,71%) van de kiezers achter zich; de correct verkozen Hollande moest het stellen met 41,51% (51,67% van80,34%).

Enfin, daar viel ik nu even over. Ik blijf ze lezen, onze kranten, maar opletten is toch wel de boodschap. Fijn weekeinde verder.

Hier geplaatst op 29 november 2014.

Foto: Warmlopende Fransen (uit DS van 28 november 2014).

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.