Pavlov domineert debat over samenleven

Yassine Channouf lanceerde een aanklacht op facebook. Die werd ruim 500 keer gedeeld. Daarmee kreeg dat bericht een heel grote verspreiding en werd het alleen al daarom zonder meer maatschappelijk relevant. De media namen het trouwens snel over. Ik heb er gisteren bij Knack een stuk over gepleegd en dat bleef, om het rustig uit te drukken, niet onopgemerkt. De meeste nieuwssites sprongen er op.

Wat hij vertelt – het relaas van een aanhouding – is een rechtsstaat onwaardig. Dan zijn er twee mogelijkheden: het is juist en dus dient er te worden ingegrepen; of het is fout en dan moet het worden rechtgetrokken. Van beide zaken één maar daarover moet wel klaarheid komen, want in beide gevallen wordt het samenleven ernstig geschaad.

Wat juist en fout is, blijkt echter in deze gepolariseerde samenleving te weinig bepaald te worden door feiten. De vraag of de betrokkene ‘van ons’ is of ‘ene van de anderen’, blijkt voor velen belangrijker dan nader onderzoek naar de feiten. Tribaal denken blijft toch ergens diep in onze genen hangen.

In een rechtsstaat worden politieagenten bijzonder beschermd in de uitoefening van hun functie. Dat minister van binnenlandse zaken Jan Jambon daar extra aandacht aan wil besteden, is terecht. Politieagenten moeten hun taak kunnen uitoefenen zoals het hoort en doen dat dikwijls in erg moeilijke omstandigheden. Burgers worden in een fatsoenlijke rechtsstaat beschermd tegen machtsmisbruik van overheidswege. Ook op dat principe mogen we niets laten afdingen want ongecontroleerde macht is altijd een onding. Die basisbeginselen zijn mij heilig en in het verhaal van Channouf worden ze met voeten getreden.

Channouf – google de man maar even – heeft een uitgesproken politiek profiel en dat staat mijlenver van mijn overtuiging. Onlangs haalde Knack een opiniestuk van hem over Israel weg omdat de redactie het bij nader inzicht toch wat ‘te’ vond. Channouf houdt duidelijk van gespierde taal en provocatie. Mijn initiatief om klaarheid te vragen en desgevallend aan te dringen op maatregelen, staat echter totaal los van de politieke opvattingen van de betrokkene. (Ik kan en mag als kamerlid trouwens niet tussenbeide komen in een individueel dossier.) Het is mijn overtuiging dat onze rechtsstaat superieur is aan andere stelsels maar dan moet die ook correct werken en vrij blijven van elke verdenking.

Het is mijn overtuiging dat onze rechtsstaat superieur is aan andere stelsels maar dan moet die ook correct werken en vrij blijven van elke verdenking.

Ik heb in mijn artikel wel bijkomend het eenrichtingsdenken van velen willen aanklagen. Yasine Channouf maakt zich daar in zijn politieke bijdragen als publicist volgens mij trouwens ook schuldig aan, net zoals zijn bondgenoot Dyad Abou Jahjah. Maar aan het andere, rechtse uiterste van het politieke spectrum zijn de activisten in hetzelfde bedje ziek. Sommige reacties op mijn opiniestuk in Knack gisteren logen er niet om. Voor wie beschikt over een sterke maag: zeker eens lezen. Die zoektocht naar mijn ‘verborgen agenda’ heeft velen toch een tijdlang, weliswaar tevergeefs bij gebrek aan verborgen agenda, onledig gehouden.

Maar anderzijds kreeg ik ook heel veel positieve reacties. Dat toont aan dat het terrein van degenen die op een correcte en onbevooroordeelde manier onze Vlaamse samenleving willen opbouwen gelukkig allerminst is schoongeveegd.

Intussen heeft het parket gereageerd. Dat hebben we dan toch al kunnen uitlokken. Het vormt een eerste belangrijke stap. Woord en wederwoord zijn nodig. Die reactie nuanceert Channoufs versie. Zijn weergave van de feiten botst met die van het parket. Helemaal objectief was zijn relaas duidelijk niet. Toch worden Channoufs aantijgingen niet allemaal afdoende beantwoord. Ach wat schrijf ik hier ook weer in mijn naïeviteit: voor de enen is zijn ongelijk nu wel voldoende aangetoond, voor de anderen bewijst het parket structureel racistisch te denken. En zo komen we weer bij het beginpunt.

Ik wacht verder het antwoord van de minister van binnenlandse zaken af, al kan dat zoals gezegd niet gaan over het concrete geval. Hopelijk vervullen de media hun rol naar behoren want zij hebben wel de ruimte om er dieper op in te gaan. <Ze hebben vandaag alvast toch wat mist doen opklaren. Het was dus zeker niet zinloos om deze kat de bel aan te binden.> Dus - en verontschuldig me voor het woordgebruik -: wordt hopelijk vervolgd…

Dat de boodschap duidelijk niet bij iedereen correct is overgekomen, zal me er alleszins niet van weerhouden te volharden in de boosheid. Wat baten kaars en bril… maar gelukkig is niet iedereen een uil.

(En dan is er ook die andere kwestie die ik aansneed. Moge daar ook een inhoudelijk debat over losbarsten, in volle openheid en zonder vooroordelen.)

Gepubliceerd op 29 oktober 2014 (licht aangepast om 11:33 uur.

Foto: We gaan Zweeds of niet: een kikker van Ikea.

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.