Opinie

Die stoel van Kamervoorzitter reikt zeer breed, het visitekaartje brengt een mens op uitermate uiteenlopende plaatsen, de voorbije dagen van de Paus tot de Frank, met zijn 75e verjaardag die we in een kroeg op het Sint-Jansplein vierden de jongste en kwiekste van de twee. Beider leven verloopt trouwens rijkgevuld en boeiend.
 

Het hierna verhaalde, speelde zich af ergens buiten onze grenzen maar het had zeker te onzent kunnen gesitueerd geweest zijn zoals u wellicht ook zelf na afsluiting van de lezing zal verzuchten.

Wie deelneemt aan het maatschappelijke debat moet de draagwijdte van woorden inschatten vooraleer ze te gebruiken’, schrijft Peter De Roover naar aanleiding van de commotie die is ontstaan over de jongste column van Herman Brusselmans in Humo. 

Vrees geen beleggersadvies op deze alweer beloftevolle want naar zich laat vermoeden zonnige zevende dag des weeks. Het goud waarnaar de ondertitel verwijst, neemt hier de vorm aan van een medaille en beloont hoger goed dan het materiële, met name ijver, inzet, doorzettingsvermogen en het streven zichzelf - en uiteraard de anderen - te overtreffen.

Aardig wat mensen trekken in de zomermaanden ‘op vakantie’, waarmee bedoeld wordt dat ze binnen- of buitengaats verblijvend enige nachten elders doorbrengen dan in de eigen sponde. (Voor mensen die de lessen logica verwaarsloosden: de nacht elders dan in de eigen sponde doorbrengen, is dan weer niet per definitie te vatten door de term ‘op vakantie’!)

Laat me deze eindeweeksontboezeming aanvangen met volgende, wellicht een welbepaalde schare uit het kiezersgild tot opgewonden boosheid brengende mededeling: politici van dichtbij of eerder zijdelings betrokken bij één der regeringsonderhandelingen werd de vrijheid verleend deze week de Brusselse ruimtes der beraadslaging te verlaten en een al dan niet zonovergoten vakantieoord op te zoeken. U leest het goed: een volle week en wie het handig aanpakt - u mag steller dezer regels bij dat gild rekenen - kan het concept week gemakkelijk tot negen, wat zeg ik, voor wie reeds vrijdag het hazenpad koos, een tiental dagen uitrekken. Wat een herenleven leiden politici toch.

Opletten met ironie. Opletten, in het bijzonder, met ironie op sociale media.

Het heerlijke zonnetje gisteren joeg me op mijn stalen ros. Ooit fietste ik graag en veel, vervolgens zakte het pedaleren steeds verder richting ‘niets’ maar enkele weken geleden schafte ik me een sportfiets aan, bij De Wielredders, tweedehands dus. Dat leek me gek genoeg. Mijn zin voor realisme weerhoudt me er overigens van het woord ‘koersfiets’ te bezigen. Koersen zit er niet meer in; de tijd dat ik droomde in de fietssporen van Roger De Vlaeminck te treden, liggen ver achter mij. Af en toe ontmoet ik Rik Van Linden en verheug me er over dat de Wilrijkse spurtbom mijn doen nu volgt, zoals ik het zijne, zo veel jaren geleden. Maar zijn belangstelling betreft niet wat ik op het zadel presteer.

Vorige week verbleef ik weer enkele dagen in een hotel voor een professionele klus. Een hotel uit een gerenommeerde keten met aardig wat sterren, handig gelegen in het midden van een hoofdstad aan een drukke straat, niets op de bediening aan te merken, alles overvloedig, spic-en-span maar geen mijner schaarser wordende haren zou er over peinzen er zelf te boeken om er dagen van vertier door te brengen. De omschrijving intimistisch sfeerhotelletje kan in betroffen geval niet treffend genoemd worden, laat het me zo formuleren.

Ik meldde u vorige week deze mijmering, evenals die van toen, te zullen wijden aan het campagnefenomeen ‘marktbezoek’. Deze belofte zal u hiernavolgend niet letterlijk, edoch zeker wel naar de geest gestand zien doen.