Ik zit weer in ons tuintje, weze het minder uitbundig dan vorige week want het zonnetje verflauwt en de klok is al te ver opgeschoten. Dat is de fout van de VRT - die opgeschoten klok, niet dat verdichtend wolkendek - die mij naar de studio sommeerde om 1 mei van commentaar te voorzien. Vanochtend knuffelde ik mijn door een slap ochtendzonnetje beschenen tuintrots, de vijgenboom, en herhaalde die handeling, met nog meer passie, daarna bij de fotografe, vooraleer me Brusselwaarts te begeven. Schminken, koffietje, debat en weer naar huis. Dan lukt het uiteraard niet tijdig mijn mijmering op het volk los te laten. Gelieve me hiervoor te verschonen.