Opinie

Als de covid-vaccins de poort naar de vrijheid vormen, dan is Vlaanderen de regio van de vrijheid. Europa-wijd haalt men nergens hogere percentages gevaccineerden. Maar ook binnen België blijkt de taalgrens een vaccinatiegrens. Hopelijk krijgen de anti-vaxxers geen gelijk want dan heeft Vlaanderen zichzelf de voorbije weken gewoon zelf uitgeroeid. Wat ook de verklaring mag zijn, dat Vlaanderen Wallonië niet is en omgekeerd al evenmin, blijkt dus ook uit zo’n ogenschijnlijk absoluut niet-communautaire aangelegenheid als spuitjes halen.

Op de achtergrond klinkt een requiem van Niccolo Jommelli want op de Nederlandse Radio4 is zondag zondag en dus spelen ze daar op de zevende dag van 9 tot 10 muziek ‘tussen hemel en aarde’. Een veelbelovend zonnetje beschijnt de druppeltjes op de vijgeblaadjes, krassende kauwen en roekoeënde duiven duelleren vanuit een boom met Jommelli, een andere gevleugelde vist een prooi uit een bloempot en gaat die in de dakgoot onderzoeken, ik pluk een rijpe framboos, de buurman hoest, de kerkklokken beginnen te luiden. Als rust roest, dan bevind ik mij temidden een schroothoop oud ijzer.

Veel vlaggen in uw buurt? Het is vlaggentijd. Een groot deel van Europa schakelt momenteel ongegeneerd in de wij/zij-modus; in normale tijden af te wijzen als verdelend nationalisme, nu kenmerk van een Europees feest van ontmoeting en contact. Full contact, want de andere uitschakelen is de boodschap.

Geachte (digitale) vrienden,

Het druilerige weer laat maar beperkt vertier buitenshuis toe maar gelukkig is er deze wekelijkse zaterdagklus en dus kruip ik wederom in mijn pen voor onze wekelijkse afspraak voor het parlementsoverzicht.

Dat Unia zich mengt in een democratisch debat in het parlement is problematisch; dat de gebruikte argumenten niet deugen is dan weer wel leerrijk.

We - iedereen behalve wie het niet doet - zitten weer achter het scherm gekluisterd naar het balletje op het groene gras te turen, weliswaar in kleinere bubbels dan anders bij tornooien. De federale regering hoopt wat duivelse sympathiegraantjes mee te pikken en dus laat premier De Croo (Open VLD) zich in rode sportuitmonstering fotograferen omringd door zijn in soortgelijke tenues gehulde vice-premiers. Gezien de regeringssamenstelling vormen die al bijna een volwaardige voetbalploeg (in aantal, niet in kwaliteit durf ik beweren).

Na een verkwikkend zonnig weekend in een onovertroffen Zeeland, begaf ik me Antwerpenwaarts om mijn parlementaire werk-op-afstand te hervatten. Werkversoepelingen in het parlement zijn blijkbaar nog niet aan de orde. Het komt de meerderheid net iets te goed uit om het commissiewerk via de camera en zittingen in een vrijwel lege plenaire zaal te organiseren. Dat haalt altijd wel schwung uit de vergaderingen en breekt nogal eens de parlementaire dynamiek. Wat ons betreft mag het ook in de Wetstraat weer naar normaal.

“De Brusselse rechtbank van eerste aanleg heeft de Belgische overheden veroordeeld voor hun nalatige klimaatbeleid. Toch leidt het vonnis niet direct tot strengere klimaatdoelstellingen.”

Het weer is weer heerlijk. En dan zit ik met een korte broekenprobleem. Eens de zon de thermometer wat hoger duwt, zakken de vestimentaire normen namelijk nog verder weg dan bij mildere temperaturen het geval is en ook mij overvalt de neiging om aan die drang toe te geven.

Bij deze het moment waar u allen ongetwijfeld zeven dagen lang reikhalzend naar uitkeek: het wekelijks overzicht van mijn parlementaire werkzaamheden. De week begon onder een gunstig gesternte na ons hoogst vruchtrijke oppositiewerk voor de verdediging van de vrije meningsuiting en de jongste peiling.