Opinie

Deze zondagsmijmeringen ordenen mijn zondagochtend, na het opstaanritueel, als volgt: fris gedoucht naar de bakker, ontbijt, in de zetel gaan zitten en nadenken over een antwoord op de vraag: ‘waarover ga ik het vandaag hebben’. Kortom, de schrijver dezer regels weet niet zo veel vroeger dan de lezer daarvan wat ‘de pot schaft’.

Liefhebbers van legenden kunnen zich vermeien in een ruim aanbod aan Valentijnslevens. Eén uit Rome, ook Terni mag er één zoon der stad noemen, verder die van Rethië, ook wel eens gesitueerd in Passau en in Tongeren bezat een Valentijn ooit de bisschopszetel. Hoe het liefdesleven dezer Valentijnen verliep, daarover laten de kronijken ons in het ongewisse. Uit de legendetrommel kan dan weer ruim geput worden waarbij toch hardnekkig een blind meisje opduikt dat door ene Valentijn weer ziende zou gemirakeld zijn. Vreemd dat daaruit dan een liefdesfeest kon ontspruiten terwijl de essentie van Cupido’s werk er toch in bestaat ziende meisjes met blindheid te slaan.

De voorbije twee nachten mocht ik me verheugen diep in Morpheus’ armen te verwijlen om daar de slaap der gelukzaligen te genieten. Voorbije week waren enkele afspraken met die Griekse god misgelopen maar we herstelden onze relatie dus uitgebreid.

Als Kamervoorzitter mag Peter De Roover (62) zich de eerste burger van een land noemen dat ook door de volgende regering niet zal worden gesplitst. Op zijn gezegende leeftijd heeft de Vlaams-nationalistische scherpslijper van weleer geleerd te spelen met de kaarten die op tafel liggen. In de liefde liggen die kaarten schitterend: met zijn verloofde Els van Doesburg is hij in blijde verwachting van zijn tweede kind. 'Ik ga mijn oude sprookjesboeken bovenhalen, ik wil geen woke sprookjes voorlezen.' Raf Liekens / Foto's Jelle Vermeersch

Mocht u menen geen boomknuffelaar te kennen en toch enige band met uw dienaar te onderhouden, dan vrees ik u te moeten melden dat u zich vergist. Ik ben een boomknuffelaar.

Ik heb een boon voor begijnhoven, grootvader Prak ongetwijfeld veel minder. Grootvader Prak was een Groninger en daar in het hoge noorden is de Roomse invloed erg beperkt, dus ook die van katholieke instellingen. Grootvader Prak was bovendien een communist, vertelt kleinzoon Peter, en de rode vaan wordt maar gevoerd waar geen geelwitte wappert.

Niets is wat het lijkt. Nu ja, enige verfijning dringt zich op. Niets is helemaal wat het lijkt. Maar zelfs dat verdient schakering. Veel is niet helemaal wat het lijkt. Of toch eerder: veel is niet helemaal wat het op het eerste gezicht lijkt.

De mijmering van vorige week betreffende een spruit, weliswaar niet zo maar één, lokte meer adhesiebetuigingen uit dan welke eerder uit de reeks. Vermoedelijk resorteerde de bijgevoegde prent van een moeder in spé, weliswaar dé moeder in spe wat mij betreft, positief effect op die stroom van geuite aanhankelijkheden.

Onze westerse landen tellen steeds meer alleenstaanden. Deze ontwikkeling blijft niet zonder gevolgen. Alleenstaanden dragen kosten die koppels vaak kunnen delen, waardoor ze sneller risico lopen op armoede. Bovendien, wanneer ze ondersteuning nodig hebben door ziekte, als ouder of door ouderdom, kunnen ze niet terugvallen op steun in het eigen eenpersoonsgezin en zijn ze meer aangewezen op hulp van de overheid.

De spruit zou naar verluidt van alle groentes de meeste weerzin opwekken bij al wat over smaakpapillen beschikt. Mijn familie - en ik meen voor allen te kunnen spreken - is het daar uitdrukkelijk niet mee eens. In onze sibbe worden spruiten op handen gedragen.