Verborgen camera’s; een uitgemolken televisiegenre dat toch steeds weer wordt heruitgevonden. Leerrijk ook, want je kan mensen blijkbaar erg veel aanpraten. Niet allemaal weliswaar… 

De vorige keer dat ik na de zomer niet actief mee aan het nieuwe schooljaar begon, stond er bovenaan de kalender ‘1964’. Negenenveertig keer was ik present, dit jaar niet.

Het grootscheepse kindermisbruik in Rotherham en het Islamitisch Kalifaat: twee verschillende zaken - dezelfde lessen trekken.

Ik worstel met een moeilijke ijsemmer-keuze. Kiezen maakt het leven moeilijk. Links heeft er ook last van…van  moeilijke keuzes.

Is het inconsequent om op te komen voor de vervolgden in Noord-Irak maar geen partij te kiezen in het Gaza-conflict? Neen, dus.

De kamerleden Zuhal Demir en Peter De Roover roepen de Belgische minister van buitenlandse zaken op ook zelf actief stappen te ondernemen om er mee voor te helpen zorgen dat er daadwerkelijk wordt opgetreden om de veiligheid van de Jezedi’s, Assyriërs en andere gemeenschappen in Noord-Irak te waarborgen.

Een leestip? ‘Zwarte Honden’ van Ian McEwan bijvoorbeeld. Boeiend én inspirerend in deze tijd van hijgerige gelijkhebberij naast ingetogen herdenken van de Groote Oorlog (vandaag 100 jaar geleden begonnen bij ons).

Dat kamerlid Peter De Roover enkele honderden euro inschrijvingsgeld meer moet betalen voor de hogere studies van zijn zoon kan ik bezwaarlijk een asociale maatregel noemen.

Eigenlijk hebben we te veel boeken. We lezen te snel en te oppervlakkig. Een boek kun je best meerdere keren lezen. Ik zou eens een gevangenisstraf van een jaar willen oplopen, denk ik soms, waarbij ik maar vijf boeken mag meenemen. Zodat ik ze telkens moet herlezen. 
Doorbraak, 25 juli 2014

Vandaag dag op dag twee jaar geleden verliet Michel ons op de tonen van Sjostakovitsj. Resi en ik deelden met hem die laatste ademstoot. Nu, twee jaar later, hebben de feiten het bevestigd: hij vertrok om te blijven. Op de begrafenis mocht ik een groet uitbrengen…