Bij deze het moment waar u allen ongetwijfeld zeven dagen lang reikhalzend naar uitkeek: het wekelijks overzicht van mijn parlementaire werkzaamheden. De week begon onder een gunstig gesternte na ons hoogst vruchtrijke oppositiewerk voor de verdediging van de vrije meningsuiting en de jongste peiling.

Enkele maanden geleden insinueerde De Morgen dat collega Darya Safai ‘misschien wel eens zou kunnen verwikkeld zijn’ in een zaak van visafraude op basis van een nota van de Staatsveiligheid. Staatssecretaris Mahdi (CD&V) bezorgde die nota aan het parket (terecht) maar communiceerde in De Morgen dat hij dat gedaan heeft (totaal onfatsoenlijke roddelpraktijk).

We zijn het allemaal theoretisch eens dat vrije meningsuiting een basisconcept vormt van ons samenleven. Dat die zeer ver moet gaan maar niet onbeperkt is, daarover bestaat ook weinig discussie. Maar dan begint het…

Het is zondag en zonnig. Ik tip deze woorden zittend in ons rustig stadstuintje, bloemetjes links en rechts van mij, kop koffie bij de hand, vanochtend de zuurdessem vanochtend vroeg opgemaakt dus straks geurt het huis weer naar versgebakken brood.

Het beloofde een relatief rustige week te worden in het Paleis der Natie. Na een zonnig weekend (eindelijk!), waar sommige collega’s pigmentgewijs reeds duidelijk de vruchten van hadden geplukt, begon ook ik als een volgeladen groene bedrijfswagen aan mijn werkzaamheden.

De N-VA schrijft een wetsvoorstel om de antidiscriminatiewet bij te sturen. "Aanzetten tot haat bij wet verbieden lijkt even onzinnig als aanzetten tot liefde bij wet verplichten."

Peter De Roover, fractieleider van de N-VA in de Kamer, vraagt ​​zich af hoe Jürgen Conings door de mazen van het net kon glippen en wijst daarbij naar het kabinet van Dedonder (PS), Van Quickenborne (Open Vld) en Verlinden (CD&V).  

Onderweg naar Zeeland, alwaar ik een deel van het weekeinde tussen schaapjes wilde doorbrengen – een scheut complexloze idylle kan nooit kwaad – schalde Herman van Veen door de luidsprekers van mijn wagentje. Kwestie van een beetje in de Nederlandse sfeer te komen.

Naar aloud gebruik kan u hier weer mijn overzicht van de parlementaire week lezen want tenslotte vertegenwoordigt een volksvertegenwoordiger toch ‘zijn volk’, niet? En dus hebt u er alle recht op te weten waarmee ik bezig ben.

Wanneer de regering een wetsontwerp sneller wil laten behandelen, vraagt ze aan de Kamer ‘urgentie’. De minister ‘van dienst’ doet dat met een verantwoording, in naam van de collega die het wetsontwerp heeft ingediend.