Hallo waarde fb-vriendinnen en -vrienden,

Het zou me niet verbazen dat ik nu al over de gedooglijn ben gegaan, de lijn die aandachtige bewakers van de goede zeden trekken en die dient gerespecteerd op straffe van ‘cancelling’, schrapping waar die zedenmeesters ook maar kunnen schrappen. Schrappen van sociale media, van de media tout court, uit het beroep, uit een club, enfin uit en van wat maar schrapbaar is.

Vorige week nam ik afscheid van u voor deze wekelijkse digitale ontmoeting want de Kamer ging in zomerreces. Zowat elk jaar wordt dat echter onderbroken. Herinnert u zich bijvoorbeeld nog het woord fipronil? Het heeft de parlementaire zomer van 2017 gekleurd met onder meer de zoektocht naar de vraag hoeveel potten mayonaise je per week moet verorberen vooraleer gezondheidsschade op te lopen.

Het is vandaag zondag, in de letterlijke betekenis van zon-dag. Ik tik deze woorden in op mijn gsm - met dikwijls de nodige ‘schrijf’fouten tot gevolg - in mijn overheerlijke want zonovergoten en zondagsrustige stadstuintje. Zoëven klonken de vertrouwde kerkklokken die, vermengd met de stemmetjes van ergens voorbij de tuinmuur spelende kinderen, mij helemaal in de sfeer brengen van een dorpse zevende dag.

Geachte (digitale) vrienden,

Deze laatste week van het parlementaire jaar was er een die ik niet licht zal vergeten. Vaak valt die in de merkbare aanloop naar de komkommertijd en gebeuren er weinig aardverschuivende zaken maar nu stond ze bol van spanning en belangwekkende democratische ontwikkelingen. Ik nodig u graag uit om mijn slotstuk van dit bijzonder ongewone parlementaire jaar hier te lezen.

Als de covid-vaccins de poort naar de vrijheid vormen, dan is Vlaanderen de regio van de vrijheid. Europa-wijd haalt men nergens hogere percentages gevaccineerden. Maar ook binnen België blijkt de taalgrens een vaccinatiegrens. Hopelijk krijgen de anti-vaxxers geen gelijk want dan heeft Vlaanderen zichzelf de voorbije weken gewoon zelf uitgeroeid. Wat ook de verklaring mag zijn, dat Vlaanderen Wallonië niet is en omgekeerd al evenmin, blijkt dus ook uit zo’n ogenschijnlijk absoluut niet-communautaire aangelegenheid als spuitjes halen.

Geachte (digitale) vrienden,

In de laatste rechte lijn richting zomerreces werd het enigszins onverwacht nog een politiek hoogst beladen week. Ik nodig u graag uit om hieronder m’n voorlaatste weekoverzicht van dit werkjaar te lezen.

De zitting van de commissie gezondheid deze ochtend eindigde met twee stemmingen die typerend zijn voor de wijze waarop de meerderheid het controlewerk van het parlement aan banden probeert te leggen.

"Annelies Verlinden (CD&V) heeft geen pandemiewet nodig", zegt Peter De Roover (N-VA).

Op de achtergrond klinkt een requiem van Niccolo Jommelli want op de Nederlandse Radio4 is zondag zondag en dus spelen ze daar op de zevende dag van 9 tot 10 muziek ‘tussen hemel en aarde’. Een veelbelovend zonnetje beschijnt de druppeltjes op de vijgeblaadjes, krassende kauwen en roekoeënde duiven duelleren vanuit een boom met Jommelli, een andere gevleugelde vist een prooi uit een bloempot en gaat die in de dakgoot onderzoeken, ik pluk een rijpe framboos, de buurman hoest, de kerkklokken beginnen te luiden. Als rust roest, dan bevind ik mij temidden een schroothoop oud ijzer.

Geachte (digitale) vrienden,

Men zou het haast vergeten in EK-tijden, maar ook de politiek raast – of kabbelt, zo u wil – onverstoord verder. De laatste weken voor het reces zijn niet per definitie de interessantste maar de afgelopen dagen boden de nodige politieke ambiance. Indien u geen al te grote kater hebt overgehouden aan de nederlaag van de Rode Duivels of - voor de Azzuri-aanhangers - aan de viering van de zege, nodig ik u graag uit om mijn relaas te lezen.