Deze mijmering komt later dan anders. Ik heb mijn stappenteller al behoorlijk aan het werk gezet. Hij staat op 13147 en de dag is nog jong. Het is nog zondag genoeg voor een nieuwe aflevering.

Naar aanleiding van de nakende heropstart van het parlementaire jaar had ik een gesprek met Het Laatste Nieuws, dat maandag verscheen. De krantensector is intussen strenger geworden over het reproduceren van interviews en artikels op onze sociale media. Dus doen wij zelf journalistiek werk door een artikel te schrijven over het artikel. Veel leesplezier!

Is het een indruk of vielen ze de voorbije weken echt als vliegen? Hoe ouder je wordt, hoe vertrouwder de necrologierubriek oogt. Het zal dat zijn.

Voorbije week namen we afscheid - professioneel bedoel ik, dat is al droef genoeg - van een compagnon de route sedert pakweg vijftien jaar.

Als het afhangt van minister zal voor bescheiden inkomens #pensioen na 10 jaar werken ongeveer even hoog zijn als na 42 jaar. Slag in het gezicht voor wie 32 jaar langer bijdragen betaalt. #werkenloont (morgen weer wat minder?)

Onze persmededeling:

Na een weekend van controverse binnen de federale meerderheid rekent Peter De Roover af met Vivaldi. De fractieleider van N-VA in de Kamer herhaalt: “Dit land functioneert niet langer, het heeft nood aan opheldering, een hervorming van de Staat.”

“Velen onder ons zijn jullie spuugzat”, reageerde mevrouw K op een facebook-bericht van mij, waarop de aanspreking volgde: “bende gangsters”.

“We leven in een bijzonder gepolariseerde wereld”, is zo’n zinnetje dat voortdurend opduikt aan alle zijden van het maatschappelijke spectrum. Klopt wellicht en toch duikt ook een ogenschijnlijk tegengesteld fenomeen weer op. Jawel, ‘het fatsoen’.

Zachtjes tikt de regen tegen het vensterraam. Had ik een zolder dan had Rob de Nijs de weerssituatie perfect bezongen. Zachtjes ook tikt de klok de vakantie uit. Over zomer zullen we het maar niet hebben. Het kan natuurlijk niet altijd 2020 zijn (tja…).

Dat Afghanistan de blijvende nasleep van de overstromingswaterellende heeft weggedrukt uit de media, roept de vraag op naar de wispelturigheid van onze nieuwsgaring. Welke aandacht kreeg Afghanistan vóór de toestand uit de hand liep? Waarom wordt de dagelijkse strijd van mensen in Pepinster, Trooz en de andere Chaudfontaines alweer naar de binnenbladzijden verwezen, als ze überhaupt nog op enige aandacht mogen rekenen?