Top van politie en gerecht trekt aan de alarmbel

De politietop trekt aan de alarmbel want krijgt geen gehoor bij minister Verlinden.

Na wat tegenstribbelen bij de meerderheid kon de Kamer politie en hoge magistratuur dan toch horen.

Collega Sigrid Goethals volgde de zittingen op de voet.

Besluit: geen gehoor én geen geld voor de bestrijding van criminaliteit.

Deze video verscheen op Facebook op 18 mei 2022. 

Als de overheid de kleinste doornen van ons pad verwijdert

“Wat heb ik er tenslotte aan dat er een altijd waakzame autoriteit is die erop toeziet dat mijn gevoelens verzekerd zijn, die voor mij uit loopt om alle gevaren af te wenden, zonder dat ik er zelfs maar aan hoef te denken? Wat heb ik eraan als deze autoriteit, op hetzelfde tijdstip waarop zij de kleinste doornen van mijn pad verwijdert, de totale meesteres van mijn vrijheid en mijn leven is, als zij mijn bewegingen en mijn bestaan zo monopoliseert dat alles rond haar wegkwijnt wanneer zij wegkwijnt, dat alles slaapt wanneer zij slaapt, en dat alles ten onder gaat wanneer zij sterft.”

Alexis de Tocqueville, De la Démocratie en Amerique (1835), Nederlandse vertaling, blz. 109

Zondagse mijmering: Het gebeier

Mijn zondagsochtendrust wordt, terwijl ik dit tik, verstoord door het gebeier van een kerkklok die de gelovigen maant tot spoed bij het afhandelen van de aan de kerketocht voorafgaande voorbereidselen, zoals daar zijn tanden poetsen, haartjes kammen, schoenen nog even opblinken en kerkboek klaarleggen. Het aandringend gelui is, hoe nadrukkelijk het ochtendzwerk ook vullend, niet voor mijn oren bestemd wegens ooit opgenomen in de schoot ener, naar het oordeel van de uitnodigende kerk waarvan hier sprake, foute christelijke obediëntie.

Labels

Zondagse mijmering: De kloosterpoort

Ik zit weer in ons tuintje, weze het minder uitbundig dan vorige week want het zonnetje verflauwt en de klok is al te ver opgeschoten. Dat is de fout van de VRT - die opgeschoten klok, niet dat verdichtend wolkendek - die mij naar de studio sommeerde om 1 mei van commentaar te voorzien. Vanochtend knuffelde ik mijn door een slap ochtendzonnetje beschenen tuintrots, de vijgenboom, en herhaalde die handeling, met nog meer passie, daarna bij de fotografe, vooraleer me Brusselwaarts te begeven. Schminken, koffietje, debat en weer naar huis. Dan lukt het uiteraard niet tijdig mijn mijmering op het volk los te laten. Gelieve me hiervoor te verschonen.

Labels