We waren Gaza nog niet uit toen de journalisten begonnen bellen. Wat we gezien hadden? En of dat Gaza-bezoek mijn mening over de kwestie gewijzigd had?

Op initiatief van onder anderen Peter De Roover (N-VA) keurde de Kamer een resolutie goed om Palestina te erkennen ‘op het ogenblik dat dit het meest geschikt wordt geacht’. Zo opende De Standaard in de weekeindekrant van 14 en 15 februari 2015 het dubbelinterview tussen Ludo Abicht en mijzelf. De Israëlische premier Netanyahu zal zich in de handen wrijven, reageert Ludo Abicht. Een gesprek over zelfbeschikking, Palestina en links Vlaams-nationalisme.

Hieronder kunt u het volledige interview lezen dat journalist Lieven Sioen afnam van Ludo en ik.

In Doorbraak schreef ik een artikel over het werk in de commissie buitenlandse zaken in de Kamer. Onder meer de kwestie Israël en Palestina geniet mijn bijzondere aandacht.

Op 17 maart verkiezen de inwoners van Israël een nieuwe Knesset (parlement). Premier Netanyahu vecht voor zijn politiek overleven. De strijd lijkt spannend te worden. Een situatieschets van onze medewerkster Els Van Doesburg.

Het vraaggesprek met Freya Van den Bossche in De Standaard van voorbije weekeinde illustreerde mooi waar het ook over gaat tussen links en rechts.

Na een meer dan drie uur durend debat keurde de plenaire vergadering van de Kamer op 5 februari 2015 een resolutie goed die de regering vraagt de Palestijnse staat te erkennen. Daarover onderstaand persbericht.

De plenaire vergadering van de Kamer van volksvertegenwoordigers debatteerde op donderdag 5 februari 2015 over de resolutie betreffende de erkenning van de Palestijnse Staat door België. Nadien volgde de stemming. Vermits ik een van de mede-indieners was van de door de meerderheid gesteunde resolutie opende ik namens de N-VA-fractie de debatten. Er volgde een pittig debat met onderbrekingen door de oppositie en mijn weerwoord. Tijdens de tussenkomsten van andere parlementsleden liet ik mij evenmin onbetuigd. Hieronder mijn interventies uit het kamerverslag. Het volledige verslag van het debat leest u hier.

Waarom radicaliseren jongeren van hier tot zelfs het punt dat ze gaan meevechten in Syrië en Irak aan de zijde van IS? De jongeren die flirten met het jihadisme en zich ook effectief engageren voor IS, zijn zonder twijfel het slachtoffer van een samenleving die er niet in geslaagd is om hen op te nemen en een plek te geven, schreef Meryem Kanmaz in De Standaard van 3 februari 2015. Het dagdagelijkse ontwortelde gevoel van jongeren die geconfronteerd worden met discriminatie, racisme, uitsluiting en islamofobie draagt daartoe bij aldus de onderzoekster. In het bijzonder de zoektocht naar een identiteit en een plek versterkt dat gevoel. Met als summum dat jongeren met een moslimachtergrond naast onze maatschappij vallen zogezegd omdat wij hen niet willen opnemen. Ik reageerde in dezelfde krant op 5 februari 2015.

Ook Pervine Jamil, voorzitster van het Koerdisch Bureau voor Ontmoeting en Informatie, kwam op 4 november 2014 langs in de commissie Buitenlandse Zaken voor de gedachtewisseling over de toestand van de minderheden in Irak en Syrië. Zij lichtte de huidige situatie toe van de Koerden daar.

Hier leest u het eerste deel dat gaat over de Yezidi's.

Louis Davids, toonbeeld van de perfecte integratie van de Joodse gemeenschap in Antwerpen en Vlaanderen, is ons deze week ontvallen. Hieronder leest u een quote die ik gaf voor Joods Actueel. De zinsnede werd enigszins ingekort ook overgenomen in de Gazet van Antwerpen van 5 februari 2015.