'Vergeet de opvang in de eigen regio niet'

Dit land staat, net als vele andere, voor een gigantische humanitaire operatie. Dat staatssecretaris Francken één en ander, in tegenstelling tot wat het geval was bij de asielcrisis van 2010, toch nog in goede banen weet te leiden, verdient onze waardering. Het valt op dat de oppositie in haar kritiek op Theo Francken focust op nevenzaken als de toon van tweets en veel minder op de inhoud van zijn aanpak.

Wij hebben uiteraard een humanitaire rol te vervullen in de lopende asielcrisis. Wij willen en mogen onze ambitie om een beschaafd land te zijn ook in deze niet vergeten. Dit land neemt met 250 aanvragen per dag meer dan zijn deel van de last op de schouders. Waarom vinden oppositiepartijen dat getal te weinig? Omdat die 250 het getal is dat Theo Francken heeft genoemd. Had hij 150 gezegd, dan zou de oppositie eisen dat we er 250 opnemen. Zou Theo het over 400 gehad hebben, dan werd 400 inhumaan weinig genoemd. Voor sommigen zal het altijd te weinig zijn, zeker als er de naam Francken aan verbonden kan worden.

Dat de staatssecretaris rekening houdt met de draagkracht van zijn diensten en van de bevolking, steunt onze fractie ten volle. Zelfs met dat getal is het amper doenbaar om een kwalitatief correcte en menselijke opvang te verzekeren. Critici vergeten welke impact zo’n instroom heeft op de diensten die betrokken zijn en die de voorbije maanden en vooral weken tot het uiterste zijn moeten gaan. Ik stel me trouwens elke dag meer de vraag waar het verschil ligt tussen wat de oppositie als alternatief voorlegt en een puur opengrenzenbeleid.

Bovendien bestaat er ook nog zoiets als de democratische draagkracht. Tenslotte wonen we toch in een democratie. Er leven in brede lagen van de samenleving vragen bij de asielcrisis en de omvang daarvan. Daarbij wordt op sociale media en fora de ranzigheid al te dikwijls niet gemeden. Daar moeten we bewust en overtuigd afstand van nemen, zoals mijn partij al meermaals heeft gedaan.

Maar we mogen die ook niet voeden door de indruk te wekken dat onze deuren wagenwijd worden opengezet, wat ook de omvang van de instroom mag zijn. Daarmee stimuleren we alleen maar het discours van uiterst-rechts dat zo uit de electorale marginaliteit hoopt te komen.

Ik stel me trouwens elke dag meer de vraag waar het verschil ligt tussen wat de oppositie als alternatief voorlegt en een puur opengrenzenbeleid.

Vergeten we vooral niet dat vele bekommernissen die we opvangen in de samenleving begrijpelijk zijn en dikwijls ook terecht. We mogen daar als volksvertegenwoordigers niet doof voor blijven en zeker niet de fout herhalen van die media die sommige verzuchtingen graag negeren of die menen te kunnen counteren met het opgeheven vingertje van zelfbenoemde moraalridders.

Zo’n 10% van de asielzoekers komt terecht in Europa, wat betekent dat Europa 10% meer mensen probeert te helpen dan Saoudi-Arabië of de Golfstaten. Ook de Verenigde Staten blijven daar ver achter. Nochtans is de verantwoordelijkheid van die landen voor de chaos in het Midden-Oosten vele malen groter dan die van Europa.

Het debat moet gaan over mensen die de oorlog ontvluchten. Laten we heel erg opletten dat we geen twee categorieën oorlogsvluchtelingen creëren; de eerste en de tweede klas. De eerste klas zijn dan degenen die over voldoende middelen beschikken om mensensmokkelaars te betalen om hen naar de grenzen van Europa te brengen. In de tweede klas zitten de volledig kansarme oorlogsslachtoffers die niet verder komen dan de tentenkampen in de buurlanden de Syrië of Irak.

Het zou een grote fout zijn onze aandacht uitsluitend te concentreren op die eerste klas en de tweede klas te vergeten. Het is noodzakelijk dat we meer aandacht besteden aan de opvang en ondersteuning van de mensen in de vluchtelingenkampen in de regio. Onze fractie steunt uiteraard minister De Croo in zijn beslissing om daar meer middelen voor vrij te maken aangezien we daar zelf op hebben aangedrongen en we roepen de regering op andere landen daar ook toe aan te zetten.

We mogen ons niet te snel neerleggen bij de fataliteit dat de chaos in het Midden-Oosten nooit zal opgelost geraken en dat terugkeer van de oorlogsvluchtelingen dus ook nooit meer mogelijk zou zijn. Onze beperkte middelen moeten bovendien zo doelmatig én doeltreffend mogelijk aangewend worden. Elke euro die gebruikt wordt aan de opvang van mensen in de regio is wel besteed.

Wij nemen onze verantwoordelijkheid voor mensen die aan onze grenzen staan maar houden daarbij best rekening met onze draagkracht. Laten we niet vergeten dat de kwaliteit van de opvang omgekeerd evenredig evolueert met de kwantiteit ervan. Hoe meer asielzoekers ons land binnenkomen, hoe minder goed we hen zullen kunnen opvangen.

De anderen mogen we zeker niet aan hun lot overlaten. Vandaar de bijzondere aandacht die onze fractie vraagt voor de opvang van oorlogsvluchtelingen in de eigen regio.

Tenslotte wil ik er op wijzen dat we verder moeten gaan dan kurieren am symptom. Om het probleem bij de wortel aan te pakken, moeten wij, als EU-lidstaat, mevrouw Mogherini en, als VN-lidstaat, de heer de Mistura aanzetten om het noodzakelijke diplomatieke overleg verder op gang te brengen en hen daar actief in steunen door politieke druk uit te oefenen op de betrokken partijen. Als de wereldgemeenschap faalt in het vinden van een fundamentele oplossing, stabiliteit in het Midden-Oosten, betalen zowel de burgers in de regio als in de Europese landen een zeer zware prijs. 

(Ik stelde hierover eerder een vraag aan minister Reynders. Klik hier.)

Gepubliceerd op 16 september 2015.

Foto: De UNHCR zorgt voor de opvang van vluchtelingen in de eigen regio

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.