Wat is het nu? Heeft de N-VA impact of niet? Critici verwijten de partij te weinig resultaten voor te leggen. Andere critici vinden dan weer dat de partij zorgt voor een breuk met het verleden.
Elke zomertijd levert een eigen oogst op aan nieuwskomkommers. Deze warme, hete augustusmaand staat wat die groente betreft in het teken van de ‘kritiek op de N-VA door vrienden’. Even tegen het licht houden, leek me vannacht wel een passender bezigheid dan vruchteloos jagen op rotmuggen.
Gisteren (6 augustus) waagde ik het vragen te stellen bij het gedrag van illegalen met kinderen en oogstte een beerkar vol bagger. Dat hoort blijkbaar niet. Tot spijt van wie het benijdt en van wie taboes over illegalen koestert, zal ik toch blijven op zoek gaan naar inhoudelijke argumentatie en beschaafd debat (al is Twitter daarvoor wel het minst geschikte medium, geef ik toe).
Diversiteit; het wordt graag verkocht als een feestterm, bron van ontdekking, verrijking, ontbolstering en emancipatie. Vele autochtonen denken daar anders over doch worden dan meewarig bekeken als achterlijke havebeens. Maar ook voor wie zelf migreert, leidt het feest niet zelden naar een kater.
Nederlanders hebben soms gekke namen. Neem nu Syp Wynia; zo’n lettercombinatie vind je toch niet terug op een Vlaams adreskaartje. Dat wil dan weer niet zeggen dat mensen die Syp heten geen interessante dingen kunnen schrijven. Wynia, redacteur van het Nederlandse magazine Elsevier, doet dat veelvuldig.
Zo tussen 11 en 21 juli en na veel tricolore vendelgezwaai om de successen van de Rode Duivels te vieren, kwam de vraag weer prominent op het bord: zijn we nu Vlaming of Belg?
Woensdag ontdekte ik rond 18 uur dat het een heerlijk zonnige dag was. De uren daar voor (en nog vele daarna) mocht ik vertoeven in een afgesloten commissiezaal waar de hoorzitting over het F16-dossier 13 stonden lang duurde. Voor nogal wat oppositieleden was het gewoon een zitting, want horen hebben ze duidelijk niet gedaan.
Hét symbool van Antwerpen is ‘het handje’, zoals Brabo er één wegsmijt vanop zijn sokkel op de Grote Markt. Silvius Brabo was volgens de sage een Romeinse soldaat die de reus Antigoon doodde en diens afgehakte hand de Schelde in zwierde. Jawel, handwerpen, het blijft actueel.
Nergens zit een politicus veilig, nergens en nooit. Zoals ook vanochtend weer bleek, want mijn naam figureerde in de column van Kaaiman. Niet fraai, of wat dacht u? Althans, niet op het eerste gezicht. Maar dat eerste gezicht wil wel eens bedriegen.
