Uiteraard behoort u, lezer dezer mijmering zijnde, tot de uitgeslapen cohorte der bevolking. Laten we dat niet in vraag stellen.

Het betreft wellicht hét wezenskenmerk van ons beschavingsgewricht dat we ons van alles steeds sneller ontdoen. Niet slijtage geeft aan wanneer het ogenblik van verscheiden is aangebroken, wel het aandienen van een nieuwer alternatief.

Sinds juli 2024 mag Peter De Roover zich Kamervoorzitter noemen. Na acht jaar aan de leiding van onze federale fractie nam hij na een unanieme stemming de voorzittershamer over. Hoog tijd om bij te praten.

Van het ene komt onvermijdelijk het andere. Met ‘het andere’ bedoel ik het bezoek aan de babywinkel om ‘de lijst’ samen te stellen. Wat ‘het ene’ dan wezen moet, behoeft geen betoog.

In gebieden waar die traditie heerst - en heersen is voorzeker de gepaste term al wekt ze in andere streken meewarigheid dan wel totaal onbegrip op - blijft carnaval een meer dan levend volksvermaak, blijkens de feiten bestand tegen de eroderende kracht van het uitvlakkend globalisme.

Laat me de steen meteen in de kikkerpoel plonsen. Perfectie is geen geschenk.

Of het nu door de aanwezigheid van Franstaligen, de thema’s die er behandeld worden of het oratorische talent van de parlementsleden is, de debatten in de Kamer leveren doorgaans meer vuurwerk op dan die in het Vlaams Parlement. Dat is ook Peter de Roover, die als voorzitter en dus eerste burger van het land de werkzaamheden van het federaal parlement in goede banen moet leiden, niet ontgaan: “De botsing tussen links en rechts is in de Kamer sterker dan in het Vlaams Parlement.”

Na de verkiezingen van 9 juni nam Peter De Roover de leiding over van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Het federale halfrond telt vandaag vrijwel alle partijvoorzitters, wat het een zeer levendige plek maakt. Voor de 62-jarige N-VA'er is deze nieuwe dynamiek een zeer goede zaak. Een interview met de man die ook de verloofde is van Els van Doesburg. Zij haalde recent het nieuws door burgemeester van Antwerpen te worden, een functie die lange tijd werd bekleed door de huidige premier Bart De Wever.

Deze zondagsmijmeringen ordenen mijn zondagochtend, na het opstaanritueel, als volgt: fris gedoucht naar de bakker, ontbijt, in de zetel gaan zitten en nadenken over een antwoord op de vraag: ‘waarover ga ik het vandaag hebben’. Kortom, de schrijver dezer regels weet niet zo veel vroeger dan de lezer daarvan wat ‘de pot schaft’.

Liefhebbers van legenden kunnen zich vermeien in een ruim aanbod aan Valentijnslevens. Eén uit Rome, ook Terni mag er één zoon der stad noemen, verder die van Rethië, ook wel eens gesitueerd in Passau en in Tongeren bezat een Valentijn ooit de bisschopszetel. Hoe het liefdesleven dezer Valentijnen verliep, daarover laten de kronijken ons in het ongewisse. Uit de legendetrommel kan dan weer ruim geput worden waarbij toch hardnekkig een blind meisje opduikt dat door ene Valentijn weer ziende zou gemirakeld zijn. Vreemd dat daaruit dan een liefdesfeest kon ontspruiten terwijl de essentie van Cupido’s werk er toch in bestaat ziende meisjes met blindheid te slaan.