Het pensioenbeleid werpt vruchten af die de vergrijzingsdruk op ons sociaal stelsel in de toekomst voor de helft doet afnemen. Daardoor versterken we de duurzaamheid van ons pensioenstelsel. Dat is de concrete invulling van het sociale beleid dat wij vandaag voeren, waarbij feiten voorrang krijgen op symbolen en de langetermijnaanpak op de kortetermijnvisie.
De meest gelezen politieke blog heb ik niet. Die eer gaat naar een zeer ervaren collega leerden de kranten mij vandaag. Als ik daar eens verandering in bracht? Dat de concurrentie zich alvast schrap zet.
Tussen zijn en schijn gaapt een diepe kloof. Horden filosofen hielden zich er mee onledig. Boekenkasten vol hoogdravende literatuur werden er aan gewijd. En toch; soms is het gewoon een kwestie van de kluit bewust te beduvelen.
Dalilla Hermans bekloeg zich onlangs in De Standaard over het steeds toenemende racisme. Goed dat we daar op gewezen worden maar helpt eenzijdig culpabiliseren?
Ook als het een PS’er betreft, horen sociale mediagebruikers zich niet in de plaats te stellen van rechtbanken. De grondregels van de rechtstaat zijn te belangrijk om ze overboord te gooien voor politieke spelletjes.
Eergisteren de begroting goedgekeurd en daarmee is het wetgevend werk voor 2014 afgerond. De eindejaarperiode is er één om ‘er even uit’ te zijn. Daarbij kan ver weg ook heel dichtbij liggen.
