De wereld van de opiniestukken is me niet vreemd, ik zit er al ruim twee decennia in te wroeten. Toch blijft het een bijzonder fenomeen, zoals deze week weer eens bleek. Zo bijzonder dat soms de vraag opkomt: waarom de moeite doen?
Een weekeinde lang bogen duizenden leden van N-VA zich over 438 resoluties waarop 2500 amendementen werden ingediend. Toch blijft de partij volgens sommigen wazig…
'Peter De Roover, erevoorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), krijgt de derde plaats op de N-VA-Kamerlijst in de provincie Antwerpen. Met De Roover wil de N-VA een sterk signaal geven dat ze haar Vlaams-nationalistische achterban niet verloochent', schreef Gazet van Antwerpen op 30 januari 2014.
Peter De Roover zet de stap naar de partijpolitiek en is dus vanaf vandaag ‘gewezen chef politiek van Doorbraak’. Hij neemt afscheid met een dubbel gevoel. Lees hier zijn afscheid als chef-politiek van Doorbraak op de webstek van Doorbraak.
Donderdag 30 januari werd het nieuws officieel, hoewel dat een dag eerder al uitlekte in De Morgen. Woensdagavond waren de kandidatenlijsten goedgekeurd en sedertdien staat mijn naam te prijken op de derde plaats voor de kamer in de kieskring Antwerpen. In De Ochtend van donderdag – heel vroeg in de ochtend trouwens – mocht ik één en ander komen verklaren. Je kan het hier herbeluisteren.
'Peter De Roover, het boegbeeld van de Vlaamse Volksbeweging, komt zo goed als zeker op voor N-VA. Een plaats boven aan de Antwerpse Kamerlijst wordt voor hem vrijgehouden', schreef De Morgen op 29 januari 2014 en maakte daarmee mijn stap naar de politiek 'zo goed als' wereldkundig.
Het confederale model van N-VA heeft onder meer als voordeel dat er één overheid wordt weggesneden en we in een ‘normale’ situatie terecht komen. De toestand vandaag is uniek, want nergens ter wereld bestaan er zo dicht tegen elkaar twee volwaardige overheden.
