De cohesie binnen de federale regering in het kader van de repatriëring van Sudanezen

Mijnheer de premier, wij hebben de voorbije weken nogal wat gedebatteerd over Sudan, in de commissie, in de plenaire vergadering en tijdens het reces ook buiten het plenum. Daarbij zijn er nogal wat creatieve voorstellingen van de feiten naar voren geschoven evenals insinuaties, die ik toch even wil toetsen aan de kern van de zaak. Duizenden vluchtelingen uit Sudan zijn de Europese Unie binnengekomen en weigeren asiel aan te vragen. Zij doen dat niet in Italië, zij doen dat niet bij ons of elders. Ze komen dus terecht in de illegaliteit, maar dan wel in een zelfgekozen illegaliteit.

De oppositie wekt de indruk dat dat de betrokkenen overkomen is, maar alle mogelijkheden zijn hun geboden. Daarbij is er correct van alle mechanismen van de rechtsstaat gebruikgemaakt, zoals dat trouwens ook hoort. Toch doet men het graag voorkomen – lees alle verklaringen er maar op na – dat de regering met mensen zou hebben gesold. Wetten en internationale regels werden gevolgd, zoals andere landen dat trouwens ook doen, ook met betrekking tot de vluchtelingen uit Sudan. Zo kregen zij ook iedere keer weer expliciet het aanbod om asiel aan te vragen. Maar er wordt geïnsinueerd dat alle regels met voeten zouden worden getreden.

Dan zijn er geruchten geweest over de behandeling van mensen in Sudan, die er meteen toe geleid hebben dat de staatsecretaris, de regering, de repatriëringen heeft stopgezet. De oppositie maakt van die geruchten meteen feiten, alsof enige toetsing volkomen onnodig is. De staatssecretaris, uzelf en de regering hebben dan beslist om een onderzoek naar die feiten te doen, zoals het ook hoort. Blijkbaar zitten er in de Kamer toch nogal wat mensen – het is gelukkig een minderheid – die een onderzoek absoluut onnodig vinden. Een paar geruchten volstaan om die meteen tot basis van het beleid te bepleiten. Mijnheer de eerste minister, collega's, wij willen een beleid dat steunt op feiten, binnen het kader van het afgesproken regeringsbeleid.

Vandaar dat ik een enkele vraag heb. Er zijn er hier immers al een aantal gesteld en u zult er zeker op antwoorden. Wij hebben vandaag het nogal opvallende voorstel gehoord dat wij ons asielbeleid in eigen handen zouden moeten nemen. Mijnheer de premier, mijn vraag is of het mogelijk is om illegalen of afgewezen asielzoekers terug te sturen, zoals de wet dat trouwens oplegt, zonder samenwerking met de landen van oorsprong. Dat is een concrete vraag, waarop ik graag een concreet antwoord zou krijgen.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Geachte collega's, het zal u niet verbazen dat ik hier niet de ambitie heb om applaus van de oppositie los te weken. Ik denk trouwens ook niet dat mij dat zou lukken.

Tegen de achtergrond van een reeks tussenkomsten die wij hier hebben gehoord, is het soms moeilijk om ernstig te blijven. Ik denk trouwens dat een belangrijk deel van het debat door het woord afgunst kan worden verklaard, maar dat even terzijde.

Ik neem aan dat de kijkers zich ook een beetje gedesoriënteerd zullen voelen. Is Theo Francken nu een soort van erge versie van Hannibal Lecter? Of moeten we zelfs zeggen dat Minnie Mouse strenger is dan Theo Francken in het beleid? Eigenlijk heb ik de indruk dat u het moedige midden bevaart, mijnheer de staatssecretaris.

Er wordt hier ook een debat over stijl gevoerd, schijnbaar. Dat is heel vreemd. Iedereen heeft zijn eigen stijl, zijn manier van doen. Als alle politici over wier stijl iets valt op te merken ontslag zouden nemen, dan zouden bij de oppositie enorme gaten vallen.

Mag het daarom over de feiten gaan? Het werd hier geïllustreerd, verbazingwekkend genoeg door critici van de regering, dat ons beleid streng maar rechtvaardig is.

Ik had vandaag niet veel nieuws verwacht, maar er is in dit debat eigenlijk wel goed nieuws geweest. De maskers zijn afgevallen. De oppositie heeft zich in dit debat aantoonbaar intellectueel vastgereden, met de kronkelwegen die bewandeld zijn om een alternatief naar voren te schuiven.

De oppositie en de linkerzijde zeggen dat wij niet mogen samenwerken met bijvoorbeeld Sudan. Wees eerlijk, goede collega's. Noem het bij de naam. U hebt hier vandaag een opengrenzenbeleid verwoord. Het zou mooi zijn als u daarvoor eerlijk zou uitkomen. Het vreemde is dat u zich schaamt voor de consequentie van de woorden die u hier zelf hebt uitgesproken.

U zou een voorstel naar voren schuiven waarbij wij het enige land zijn dat onder geen enkel beding, zelfs niet onder manifest misbruik, mensen naar Sudan zou kunnen terugsturen. Beste vrienden, dat is uw keuze. Dat is niet de keuze van de regering. Die gaat voor een streng maar rechtvaardig asielbeleid. Het is mooi dat de publieke opinie dat verschil vandaag zo manifest gedemonstreerd heeft gezien.

Plenaire vraag van 11 januari 2018

Foto: Belga