In de pers

Peter De Roover zet de stap naar de partijpolitiek en is dus vanaf vandaag ‘gewezen chef politiek van Doorbraak’. Hij neemt afscheid met een dubbel gevoel. Lees hier zijn afscheid als chef-politiek van Doorbraak op de webstek van Doorbraak.

Donderdag 30 januari werd het nieuws officieel, hoewel dat een dag eerder al uitlekte in De Morgen. Woensdagavond waren de kandidatenlijsten goedgekeurd en sedertdien staat mijn naam te prijken op de derde plaats voor de kamer in de kieskring Antwerpen. In De Ochtend van donderdag – heel vroeg in de ochtend trouwens – mocht ik één en ander komen verklaren. Je kan het hier herbeluisteren.

'Peter De Roover, het boegbeeld van de Vlaamse Volksbeweging, komt zo goed als zeker op voor N-VA. Een plaats boven aan de Antwerpse Kamerlijst wordt voor hem vrijgehouden', schreef De Morgen op 29 januari 2014 en maakte daarmee mijn stap naar de politiek 'zo goed als' wereldkundig.

Het confederale model van N-VA heeft onder meer als voordeel dat er één overheid wordt weggesneden en we in een ‘normale’ situatie terecht komen. De toestand vandaag is uniek, want nergens ter wereld bestaan er zo dicht tegen elkaar twee volwaardige overheden.

Begin november nam Gazet van Antwerpen een ruim interview af met mij. Wist ik veel dat ik enkele maanden later in de politiek zou stappen. Dat het anders liep dan ik toen dacht, maakt het misschien interessant om te herlezen. GvA bleek toen alleszins zeer geïnteresseerd in mijn 'dwarsliggerij', ook in deel 2. (gisteren zette ik deel 1.)

In het slotdeel van het drieluik valt de vraag naar mijn toekomst. Ze werd gesteld begin november door Gazet van Antwerpen. Wist ik veel wat die toekomst niet zoveel later voor mij in petto had. (Klikken voor deel 1 en deel 2.)

Begin november nam Gazet van Antwerpen een ruim interview af met mij. Wist ik veel dat ik enkele maanden later in de politiek zou stappen. Dat het anders liep dan ik toen dacht, maakt het misschien interessant om te herlezen. Deel 1.

Het Groene kamerlid Kristof Calvo bezong de nieuwe belgitude in De Standaard en waarschuwde er vreemd genoeg tegelijkertijd voor die te instrumentaliseren. Ik schreef een antwoord, dat in diezelfde krant verscheen (onder een andere titel).

Eigenlijk hebben we te veel boeken. We lezen te snel en te oppervlakkig. Een boek kun je best meerdere keren lezen. Ik zou eens een gevangenisstraf van een jaar willen oplopen, denk ik soms, waarbij ik maar vijf boeken mag meenemen. Zodat ik ze telkens moet herlezen. 
Doorbraak, 25 juli 2014

Bij de zware budgettaire stormen die onze overheden moeten doorstaan, verdient de VRT zeker goede advocaten. Die bezondigen zich best niet aan de ongenuanceerde zwart-wit­retoriek van Hooghe, want die ontbreekt het aan de nodige overtuigingskracht.