Actueel

Het leek ongelooflijk maar was helemaal waar. Het viel me eerder deze week in dat we met 2021 in het jaar zijn aanbeland dat mijn moeder tien jaar dood zal zijn. Tien jaar zonder ons mama; als er iets is om over te mijmeren…

De stelling dat de vrijheid van meningsuiting één van de fundamenteelste verworvenheden van de rechtsstaat vormt, wekt weinig tegenwind op. Iedereen eist het gedacht te mogen zeggen en beseft dat je dan ook niet anders kan dan op de bres te gaan staan voor het recht dat ook anderen die vrijheid verdienen. In theorie tenminste.

Deze zondag mijmer ik over een federale minister die zich toch wel erg veel kan veroorloven. Het gaat zowaar over de verspreiding van nepnieuws in het parlement door een lid van een regering die zegt ‘fakenews’ te zullen bestrijden. Opmerkenswaard... dacht ik in mijn me nooit geheel in de steek latende naïviteit.

Het (politieke) jaar ging stevig van start. Net voor de valreep van oud/nieuw kregen reizigers te horen dat ze, eens terug op vaderlandse bodem, zich een week achter de quarantainemuur moeten opsluiten; los van de mate waarin ze zich risicovol of voorzichtig gedragen hadden. Terecht of niet? De pro’s en contra’s die over en weer gingen hadden alvast een felle gebetenheid gemeen. De zenuwen staan als maar scherper. Het is alleszins vreemd te noemen dat ze hun week huisarrest opgelegd kregen toen ze al vertrokken waren en hun gedrag desgewenst niet meer konden aanpassen.

Het gebeurt niet zo dikwijls en vandaar dat ik het graag extra onder uw aller aandacht breng. De Morgen schreef dit weekeinde: “De N-VA-fractieleider <dat ben ik dus-pdr> heeft eenvoudigweg gelijk.” Voila, en daarmee zou ik deze zondagsmijmering gelukzalig kunnen afsluiten.

Smaakte het kalkoentje? Of is zo’n beest wat te omvangrijk om te serveren in de mini-bubbel waarin u kerst hoorde te vieren? Kwam er dan fazant op tafel? Of lamskroon? Lekker allemaal, niet? Kerst is mag niet alleen een zaak zijn van lekker eten maar een fijne tafel vormt, weliswaar kortstondig, toch een mooie troost.

“Kreeg u een pakje?” Tot vorig jaar kon zo’n vraag begin december alleen betekenen dat men naar uw relatie met Sinterklaas aan het vissen was. Geen zin evenwel die dit jaar aan sterkere devaluatie onderhevig was dan deze waarin het woord ‘pakje’ voorkomt.

We hebben er weer een parlementaire week op zitten. Tijd dus om nog eens wat echo’s uit de Kamer te laten weerklinken.

'Een jaar geleden hadden we ons niet kunnen indenken dat onze grondrechten vandaag zo onder druk zouden staan', schrijft fractieleider voor N-VA in de Kamer, Peter De Roover over het Ministrieel Besluit waarmee de federale regering de verspreiding van het coronavirus hoopt te beperken.

Het is weer zondag, dus weer mijmerdag. Over de zondag bijvoorbeeld. In De Standaard van vrijdag trok een artikel in de economische katern mijn bijzondere aandacht. De inleiding achter de titel “E-commerce sloopt heilige huisjes” toonde aan hoe treffende koppen de essentie kunnen aangeven; wat ze in kranten heel dikwijls absoluut niet doen. “De opmars van e-commerce maakt van sluitingsuren en zondagsrust abstracte begrippen”, gooit die inleiding de kern los in het gezicht van de lezer. Tja, als zelfs de vakbonden bij B-post qua zondagsarbeid overstag gaan, dan overdrijft de koppenmaker van De Standaard niet met zijn keuze van het werkwoord ‘slopen’.