Actueel

We beleefden weer een pittige Wetstraatweek onder meer omdat veel ministers – één tot meerdere weken te laat – hun beleidsverklaring komen verdedigen in de commissies. Zo’n beleidsverklaring legt de klemtonen vast van wat de betrokken minister voor zijn/haar domein wil verwezenlijken de volgende vier jaren. Daarop ontspint zich dan het debat, dikwijls vele uren lang. Het debat over het asiel- en migratiebeleid bijvoorbeeld werd na 8 uur gepauzeerd. Zo kregen de hoofdrolspelers staatssecretaris Sammy Mahdi (CD&V) en Theo Francken (N-VA) de tijd om weer wat adem te halen. Dat de witte broodsweken voor de regering-De Croo voorbij zijn, is nu in elk geval wel duidelijk. Een greep uit de voorbije Wetstraatweek.

Deze zondagsmijmering is eigenlijk geen echte mijmering. Ik wil het over de paarsgroene club van Alexander De Croo hebben én haar optreden in de Kamer. Volksvertegenwoordiger zijn blijft, wat u ook over ‘de politiek’ mag denken, wel een vak natuurlijk.

Wat je over deze tijden ook mag beweren, tijd voor verveling laten ze niet. Covid-19, paarsgroene regering, conflict in Nagorno-Karabach, Amerikaanse verkiezingen, terreuraanslagen... er is nogal wat om de hersenen over te pijnigen.

Dat de regering-De Croo zich momenteel de facto volmachten veroorlooft bij de corona-aanpak, zonder het parlement daar voor in te schakelen, is natuurlijk onaanvaardbaar. De Standaard nam vandaag mijn reactie op, na de kritiek van grondwetsexperts op de ongrondwettelijke manier waarop paarsgroen nu handelt.

In onderstaande tekst leg ik uit waarom:

Elke paar dagen worden de corona-maatregelen aangescherpt. De vorige set werkte niet en daarop wordt een nieuw blik opengetrokken.

Als de regering-De Croo op een dinsdag maatregelen aankondigt voor vrijdag titelen de kranten: ‘meteen strenger’.

Als de regering-Jambon op een dinsdag maatregelen aankondigt voor vrijdag koppen die kranten: ‘vrijdag pas’.

Wij mij een beetje volgt, weet welke stokpaardjes ik graag berijd. De ruimte tussen het op zichzelf terugtrekkende individu en de door de overheid georganiseerde collectiviteit vormt voor mij de levende kern van een gemeenschap. Onnodig te zeggen dat die ruimte niet-politiek hoort te zijn.

Vrijdag was ik te gast bij Ivan De Vadder op de eindeweekversie van De Afspraak. Dat programma geeft wat meer ruimte om voorbij het ene treffende citaat te gaan. De uitzending duurde vrijdag 11 minuten langer dan gepland, dus de ‘makers’ vonden het wel fijn lopen, vermoed ik. Tafelgenoten Rik Van de Walle, Gentse rector, en Bart Brinckman, DS-journalist, maakten een gesprek met inhoud mogelijk.

Corona blijft ons teisteren. Ook in mijn onmiddellijke omgeving zorgde het virus voor slachtoffers. Dat verscherpt je gevoeligheid nog verder aan.

Politici moeten passende maatregelen nemen maar laten we eerlijk zijn: wat is ‘passend’ wanneer zo veel aspecten onzeker en onbekend zijn?

Geld uitgeven en niet nadenken over wie de rekening gaat betalen? Dat is mijn definitie van 'links'.