Zondagsmijmering over een rode lijn

De eerste reden voor de laattijdige herschikking betreft het praktische feit dat ik mij door de zondagochtelijke nevel Plopsalandwaarts dien te spoeden, want aldaar vindt onze familiedag plaats en dat aldaar situeert zich een behoorlijke wijdte van mijn bedstede. Kort geformuleerd: ik ontbeer vanochtend de tijd om ruim uit te pakken, waardoor deze bijdrage iets beknopter dan gebruikelijk uitvalt. Niet elkeen zal dit betreuren.

Er is een tweede reden, te weten de onweerstaanbaar opgeborrelde drang de hiernavolgende kennisgeving publiek te maken, door recente gebeurtenissen daartoe aangespoord.

Wie me kent, weet dat ik ‘ne zwaanzer’ ben, tuk bovendien op met gevoel voor maat en timing geserveerde frivoliteiten. Het leven is te kort om een etmaal niet te lachen. Grijsheid is me een gruwel; een subtiel streepje kleur soms, een vette verfstreek op andere momenten acht ik een noodzakelijke opkikker.

In zowat alles zie ik de humor, want die zit ook overal in. Vraag me bijvoorbeeld niet om op een begrafenis te getuigen over de aflijvige als u milde scherts daar ongepast acht.

Mijn baan dwingt me evenwel op een slappe koord. Het evenwicht is moeilijk; soms vind ik me te serieus ogen, jawel, té grijs; dan weer vreet de vraag of net die kwinkslag gepast was of toch onnodige spotternij moet heten.

Als politicus hoor je voor jezelf eigen fatsoensgrenzen te trekken, strenger dan die je anderen verwacht te eerbiedigen, maar, inderdaad, we zijn ook gewoon mensen. Ons past als gegoten de katholieke cultuur waar de zonde nuttig is aangezien die er voor zorgt dat we kunnen biechten en de biecht ingesteld omdat zondigen des mensen is. Het calvinistische gebruik om puriteins streng te oordelen over ‘s mens hebbelijkheden ligt me niet.

Wat privé gebeurt en anderen niet schaadt, hoort niemand behalve de direct betrokkenen aan te belangen. Het publieke forum hanteert, terecht, strengere regels. Carnaval hoort bij de Vlaamse canon, op z’n tijd en op z’n plaats. Op z’n tijd en op z’n plaats; beschouw het als een gouden regel.

Ik bewandel dat grillige pad wankel en struikelend als ware ik de mens die ik ben. Moge bij misstappen uw mededogen mijn deel zijn.

Evenwel, noem me ouderwets maar dit gezegd zijnde…

de dag dat ik het in volle bewustzijn en gepland nodig acht als dragqueen op een podium te kruipen, aan allen die me liefhebben deze bede, SLEUR ME ER AF!

Facebook, 10 september 2023