Zondagse mijmering: Het verschil tussen uitwerpselen en argumenten

Mijn excuses maar in mijn derde mijmering van het jaar ga ik meer de politiek politieke toer op dan gebruikelijk. Wees gewaarschuwd en stop de lezing desgewenst nu. Ik laat even ruimte om te beslissen.

Jawel, ik legde dus een wetsvoorstel neer dat de strafbaarstelling van loutere ‘haatspraak’ wil schrappen.

Neen, ik ben niet voor haatspraak, wel in tegendeel, ik verafschuw goor taalgebruik in (zogenaamde) discussie, in het bijzonder op sociale media.

De vraag die mijn wetsvoorstel wel aansnijdt is deze: aangezien de lijn tussen brutaliteit, frustratie, onhandigheid, haat, onfatsoen of gewoon een andere mening spuien soms erg vaag loopt én de overheid naar mijn mening geen nieuwsoortige pastoor moet willen zijn die daarover oordeelt en desgevallend bestraft, blijft de wetgever hier beter passief.

Ik heb het op mijn eigen sociale media-muren dikwijls moeilijk om de finale streep te trekken. De regel blijft dat het weerwoord als reactie de voorkeur draagt boven de blokkering, vanuit de hoop - en dikwijls naïeve illusie - dat gelezen wordt wat geschreven is, niet wat vermoed wordt dat geschreven werd.

Er zijn de vaste klanten, fb- of twitter-volgers die op zowat elk bericht negatief reageren. Doorgaans smijt ik die er niet uit, ze zorgen voor wat folklore.

Wanneer een commentaar echt hatelijk is of blijk geef van complete vooringenomenheid, waarbij feiten geen enkele rol spelen dan… ja, wat dan? Blokkeren? Dat doe ik in extreme gevallen - gisteren nog eens een keer toen het verschil tussen uitwerpselen en argumenten uit het oog werd verloren - maar ik probeer begrip op te brengen voor de woede die achter het geschreeuw zit, want daar moet heel dikwijls de bron van de opwinding gezocht worden. Te veel mensen hebben de indruk in het corona-debat genegeerd te worden, de mond gesnoerd te krijgen of weggezet te worden als idioten. Het gevoel niet gehoord te worden, maakt uiteraard opstandig.

Hoedanook, de leraar in mij blijft geloven in ‘de uitleg’ en de bereidheid van velen - de meesten? - om te luisteren/lezen vooraleer een oordeel te vellen.

Een voorbeeld voor die mensen dan.

Neen, ik geloof niet in het CST-pasje. Toen niet en nu nog minder.

Is dat “Hypocriet want Jan Jambon keurt het goed in het Overlegcomité en Lorin Parys wil het verlengen met een voorstel in het Vlaamse parlement!”? Het wordt me geregeld voor de voeten gesmeten, dikwijls met de nodige HOOFDLETTERS én uitroeptekens!!!!

Wel, ‘Ik ken Jambon’ en Parys ook. Geen van beiden ken ik als uitgesproken CST-liefhebber.

“Waarom keurt JJ het dan goed???”, volgen de salvo’s.

Wel, ik ben het er wél mee eens dat de Vlaamse regering mee aanschuift bij dat Overlegcomité (OC) maar besef dat JJ - die daar overigens ook nog eens zetelt namens de Vlaamse meerderheid, niet zo maar als vertegenwoordiger van de N-VA - behoorlijk eenzaam aan die tafel zit, omringd door Vivaldisten, Franstaligen, Brusselaars. Tenzij hij daar de deur dichttrekt en de boel blokkeert, zullen we moeten leven in de realiteit van geven-en-nemen.

Dus neen, ik ga niet met alles wat uit dat OC rolt akkoord, en neen, dat houdt geen kritiek in op JJ. Wie het nieuws niet is ontgaan dat Jan en Frank Vandenbroucke in dat OC geregeld zwaar met elkaar botsen, zal wellicht akkoord kunnen gaan met mijn vaststelling dat de beslissingen van dat OC slechter zouden zijn indien Jan daar niet zat en beter als hij daar alleen zou zitten.

Die beslissingen moeten daarna loyaal uitgevoerd worden, soms met lange tanden. Als Lorin Parys die omzet in een voorstel van decreet, dan geeft hem dat wel de kans daar nog wat scherpe kanten af te vijlen. Dat klinkt minder heldhaftig dan verontwaardigde tweets versturen maar is wellicht nuttiger.

Dat CST uitbreiden naar andere sectoren zoals maanden geleden beslist werd? Bwa, alleen dan op basis van vrijwilligheid, weet Lorin af te dwingen door zelf mee te schrijven aan de tekst. Wie dan rondbazuint dat “Parys het CST wil uitbreiden” springt toch wel wat te vrijpostig om met de feiten. Hij zorgt er voor dat die ‘uitbreiding’ een vrije keuze wordt.

Ook hier weer: dat decreet zou slechter zijn als Lorin er niet aan had meegewerkt, beter als hij daarover alleen had kunnen beslissen.

Wie aan politiek doet, neemt een standpunt in - bijvoorbeeld dat het CST geen goed idee is - en probeert dan meerderheden te vinden om dat ding zo snel mogelijk af te schaffen.

Wie in de politiek echter niet meer ziet dan het innemen van principiële standpunten in een zwart/wit-schema blijft op de zijlijn kleven.

Voila. Weloverdachte kritiek is welkom hoor. Wanneer die (wat) hatelijk is, dan zit ik met het probleem om te oordelen hoe dicht die bij het debatvernietigende zwart aanschurkt waar blokkeren het enige antwoord kan zijn. Want zogenaamde ‘haatspraak’ is zoals politiek: een zaak van talloze tinten grijs.

Ik wou het toch nog eens gezegd hebben. Het moest er nog eens af. Bij deze.

Deze zondagse mijmering verscheen op Facebook op 16 januari 2022.