Dr. Anciaux maakt verschil SP.A / N-VA mooi duidelijk

(INLEIDING DOORBRAAK)

Zuhal Demir en Peter De Roover zijn blij dat Bert Anciaux zo duidelijk het verschil tussen SP.A en N-VA duidelijk maakt en wijzen zelf de omfloerste apartheid van de kersverse doctor nadrukkelijk af. 

Bert Anciaux is dus gedoctoreerd en de wereld zal het geweten hebben. De media berichtten er uitgebreid over, ook Pieter Bauwens schreef er over. Onder meer in een ruim vraaggesprek van De Standaard met de nieuwe doctor stapelt Anciaux  de betwistbare stellingen driftig op elkaar. Voor ons geen probleem, het kan het verschil tussen SP.A en N-VA alleen maar duidelijker maken. Tenslotte dienen verkiezingen er voor om de burgers een keuze te laten maken. Vandaar de naam ‘verkiezingen’. Er moeten dan ook verschillende modellen worden aangeboden vooraleer er kan gekozen worden.

We willen het hier over één specifieke passage uit het interview hebben. Dr. Anciaux laat noteren: ‘Ik heb altijd gezegd dat het apartheidsregime miljoenen mensen hun identiteit en verleden ontnam, zodat ze ook geen toekomst meer hadden. Vlaanderen hanteert dezelfde filosofie tegenover etnisch-culturele minderheden. Dat is merkwaardig voor een gemeenschap die zelf jarenlang streed voor de erkenning van haar taal en identiteit.’

Dit citaat geeft een wezenlijk onderdeel aan van het discours van de SPA’er. Hij vergelijkt mensen die bij ons zijn ingeweken met Zuid-Afrikaanse volkeren die al eeuwenlang op hun grondgebied wonen. De vraag of het in beide gevallen over nationale minderheden gaat, hield meerdere landen bezig bij het debat over de ratificatie van het ‘kaderverdrag inzake de bescherming van de nationale minderheden’. Nederland bijvoorbeeld sloot de Roma en Sinti nadrukkelijk uit. Ook andere landen beperkten het begrip, terecht, tot de groepen mensen die historisch op een bepaald grondgebied wonen. De Raad van Europa schrikt er overigens voor terug om in dat Kaderverdrag het begrip minderheid zelf te definiëren en laat dat over aan de landen die het Verdrag ratificeren.

Het doel bestaat er in één gemeenschap te vormen, waarbij sommigen weliswaar van een andere afkomst zijn maar we wel allemaal onze toekomst delen.

Als Bert Anciaux de vergelijking maakt met de Zuid-Afrikaanse volkeren dan vormen nieuwe inwijkelingen volgens hem dus nationale minderheden, gelijkgesteld aan volkeren die historisch het grondgebied bewonen. De consequenties zijn enorm, want logischerwijze moeten we dan ook groepsgebonden rechten wettelijk gaan invoeren, waaronder bijvoorbeeld onderwijs in de diverse ‘minderheidstalen’.

Dan dreigt uiteraard een totale versplintering van onze samenleving die nog meer en structureel opgedeeld zou zijn in aparte eilandjes. Mensen worden in zo’n visie bepaald door hun etnisch-culturele afkomst. Men kan zich de vraag stellen hoeveel generaties dat zo doorgaat en of kinderen van gemengde gezinnen dan wel ergens thuishoren?

Personen met Vlaamse voorgrond

Deze visie bindt mensen dus vast aan hun etnie en de cultuur van hun voorouders. Dat lijkt voor een progressieve partij als de SP.A wel een bijzonder vreemd standpunt. Het is trouwens een analyse die Bert Anciaux dan gemeen heeft met uiterst rechts dat ook graag de etnisch-culturele achtergrond van mensen allesbepalend noemt. Herkennen we hier niet het basisidee van de apartheid dat omfloerst zou worden ingevoerd? Apartheid heette ook wel eens gescheiden ontwikkeling, een woord dat helemaal zou passen in Anciaux’ verhaal. Vreemd dat beide uiteinden van het politieke spectrum er een zelfde analysekader op nahouden.

De visie van N-VA staat daar haaks op. Legale inwijkelingen worden uitgenodigd om nieuwe Vlamingen te worden. Voor hun kinderen zou dat zelfs voor de hand moeten liggen. Het doel bestaat er in één gemeenschap te vormen, waarbij sommigen weliswaar van een andere afkomst zijn maar we wel allemaal onze toekomst delen.

Aangezien onze samenleving voortdurend verandert, en zelfs steeds sneller, zal van iedereen een inspanning gevraagd worden. Dit Vlaanderen is heel anders dan hetgeen waarin mijn (Peter) grootouders hun tijd doorbrachten en uiteraard ook totaal anders dan de streek waar mijn (Zuhal) grootouders opgroeiden, werkten en stierven. Als wij blijven stilstaan bij één of andere goede oude tijd, dan lossen we de rol, of we nu ‘oude’ of ‘nieuwe’ Vlaming zijn.

Een beleid van bepampering waarbij inwijkelingen beschouwd worden als hulpeloze slachtoffers van racistische autochtonen waarvan ze moeten gered worden door een betuttelende overheid lost geen problemen op maar veroorzaakt er alleen maar. Als we nieuwkomers groepsrechten gaan aanbieden, verbrokkelt onze maatschappij onvermijdelijk.

Daar staat ons rechten-en-plichten-verhaal tegenover dat open staat voor iedereen die wil inburgeren en integreren in een Vlaanderen dat alle mogelijkheden biedt aan haar inwoners om op een heel eigen manier het leven uit te bouwen. Maar een aantal basisafspraken moeten we allemaal echt wel willen volgen.

Na een jaar denken komen Gentse stedelijke experts op de proppen met een alternatief voor ‘allochtoon’, namelijk ‘personen met een migratieachtergrond’. Zouden we niet beter de term ‘personen met een Vlaamse voorgrond’ invoeren, die de samenlevers – van welke kleur en origine ook – scheidt van degenen die van Vlaanderen een wettelijk verankerd etnisch-cultureel lappendeken willen maken?

Zuhal Demir, kamerlid, en Peter De Roover, publicist, zijn beiden kandidaat voor N-VA bij de kamerverkiezingen van 25 mei 2014.

(hier geplaatst op 24 maart 2014, door Doorbraak gezet op 23 maart)

FOTO: eigen archief

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.