Er even uit…

De wekenlange debatten in commissie en plenaire zaal zijn gevoerd, de nachtelijke parlementaire uurtjes voorbijgetikt, de stemmen uitgebracht, de halfrondse eindejaarswensen uitgewisseld tot over de grenzen van meerderheid en oppositie. De ‘goeden’ hebben gewonnen, de ‘verkeerden’ verloren. Dat vinden wij althans, terwijl de oppositie van het omgekeerde overtuigd blijft. We denken allemaal gelijk te hebben maar wij kregen het ook dankzij onze zetelmeerderheid. Als meer volksvertegenwoordigers voor een beleid stemmen dan er tegen, lijkt me dat beleid volkomen gelegitimeerd wat vanuit de linkerzijde ook wordt beweerd. En die meerderheid bleek zo eensgezind als maar kon, ook tot spijt van wie het benijdt.

De parlementaire tent wordt nu dichtgeritst. We krijgen nog enkele dagen de tijd om een vergeten map op te pikken maar tussen kerst en nieuw gaat de zaak hermetisch op slot.

Thuiswerken vanaf nu dus. Na de slotzitting vrijdag moest ik me nog Kappelenwaarts reppen, want daar was het plan opgevat het glas pas te heffen na, zoals dat heet, enkele gepaste woordjes van ondergetekende. Om door collega Valerie Van Peel ingeleid te worden, doet een mens al eens een extra inspanning. Zaterdagavond stond Kontich op het lijstje. Weer fijn publiek. De aanwezigen lieten me helemaal uitspreken om daarna bij de receptie toch weer wel aan mijn jas te trekken. Als de nood te hoog was geworden, waren de in het publiek verschanste collega’s Yoleen Van Camp, Rita Bellens en ‘de Vlaams’’ Sofie Joosen nabij. Het was niet nodig. Loyaal en kritisch zijn geen elkaar uitsluitende begrippen. Daarmee is ook het babbelseizoen 2014 voor mij afgesloten. Op 11 januari trekt 2015 zich op gang voor spreker De Roover.

Tussendoor tijd dus om die ellenlange lijst niet beantwoorde mails aan te pakken, inhoudelijk achtergebleven huiswerk af te werken, nieuwe dossiers voor te bereiden, enkele uitgestelde ontmoetingen in te halen; de agenda van de volgende twee weken loopt alweer angstwekkend vol.

Maar toch ook wat tijd maken om ‘er even uit te zijn’. De ene bindt dan de skilatten aan, sommigen zoeken zowaar vertier ‘down under’ (knipoog naar… ). Ik hou het geografisch bij een weekeinduitstapje naar Zeeuws-Vlaanderen maar het gezelschap zal het povere aantal kilometers ruimschoots compenseren.

Na wat snoeiwerk in de tuin en in de mails ga ik straks gewoon weer op reis met zicht op de wintergaarde.

En ik pak ‘mijn’ Groene Amsterdammer nog eens vast. Ontrouwer abonnee kent dat Nederlands weekblad niet. Ik kom er nog amper toe het elke week uit de omhullende plastiek te prullen en een blik op de voorpagina te werpen. Gisterenavond, na Kontich, toch nog even de wissel tussen vandaag (nu gisteren) en morgen (nu vandaag) al bladerend door het jongste exemplaar van de Groene afgewacht. Van het één komt het ander; bladeren wordt dan toch lezen en de klok verliest snel al haar waarschuwde kracht.

En zo maakte ik kennis met Michael Pye (die ik moet gaan lezen), het geboortehuis van Goebbels, de visie van de kritische economist Ewald Engelen op LuxLeaks, het geworstel met de ‘participatiesamenleving’ en de kijk van D’66 daarop, het verhaal bij de Westermoskee in Amsterdam, de middels een naar verluidt sterke biografie uit de vergetelheid getilde Zeeuws-Vlaamse basissocialist Bram Lansen (moet ik ook zeker lezen), de schilder Felix Nussbaum wiens artikel eindigt “Toen hij aankwam in Auschwitz wist hij al hoe dat er uit zag. Hij had het zelf geschilderd.” (doek: ‘Triomf van de dood; de geraamten noden ten dans’) en met P.D. James, de onlangs overleden grootmoeder van de Britse misdaadauteurs. Op Ewald Engelen na kende ik geen van allen. Nu dus wel.

De wat langere artikels liggen dan nog klaar voor consumptie. Wat een rijkdom en zeggen dat ik die week na week grotendeels aan me laat voorbij gaan. De tol van het parlementaire leven ligt hoog.

Het is zondag en redelijk rustig. Na wat snoeiwerk in de tuin en in de mails ga ik straks gewoon weer op reis met zicht op de wintergaarde. Dat het vandaag de kortste dag van het jaar is, hoeft daarbij niet te storen want dat betekent dat we straks de langste avond mogen beleven.

  
Hier gezet op 21 december 2014.

Foto: ‘Triomf van de dood; de geraamten noden ten dans’ van Felix Nussbaum 

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.