Een dag uit het leven van een crimineel

Een dag uit het leven van een crimineel

 

Hij vertrok maandagochtend vroeger dan normaal naar Brussel want de rit was langer dan op een doorsnee weekstart. Hij had een fijn weekeinde beleefd daar in het Zeeuwse Yerseke. Vrienden hadden hem en zijn vrouw aangeboden in hun nu toch leegstaande tweede verblijf wat te gaan uitblazen. De lange eenzame wandelingen langs de Oosterschelde en in het zo goed als verlaten havenstadje deden deugd. Om te flaneren op een drukke Meir of op koppen te lopen aan de Vlaamse kust, daarvoor ontbrak hen de zin. Daar in Zeeland hadden ze echter geen mens gezien binnen een straal van tientallen meter en zich heerlijk en veilig kunnen ontspannen.

Maar de werkweek was dus weer begonnen. Hij zou vandaag naar zijn werk in Brussel gaan om wat achterstand weg te werken. De werkvrouw kwam vandaag en stofzuigergeluid helpt niet bij de concentratie. De meeste collega’s werkten van huis uit, dus voor fysieke storingen hoorde hij weinig te vrezen. Hij parkeerde de wagen zo’n honderd meter van zijn kantoor en snoof op die korte tocht door een lege Brusselse straat zijn longen vol met frisse ochtendlucht.

De voormiddag verliep nuttig besteed met het beantwoorden van mails en twee digitale vergaderingen. ’s Middags verorberde hij zijn boterhammetjes in de ruime refter waar de wijd geopende vensters het lentezonnetje lieten binnenstralen. Met het zestal collega’s dat ook was opgedoken wisselde hij, ruim uit elkaar gezeten, wat ditjes en datjes uit. Een mens ziet al eens graag een ander gezicht buiten het computerscherm.

Hij vertrok vroeg in de namiddag want wilde zijn drie dochters nog even snel bezoeken. Ze wonen niet ver uit elkaar en zijn vrouw had hem gevraagd bij hen de vuile was op te halen. Een moeder blijft een moeder en nu ze op Covid-werkloosheid was gesteld, maakte ze zich graag op die manier nuttig voor haar uitgevlogen kroost.

Als hij dan toch bij zijn dochters binnensprong, dronk hij er ook maar snel een kop koffie. Zo zag hij de kleinkinderen nog eens, weliswaar zonder knuffelen en op veilige afstand.

Thuis pikte hij zijn vrouw op want hun inkopen deden ze graag samen in de Delhaize op het plein. Voor vanavond moesten ze alvast wat extra eten inslaan, want opa en oma kwamen op bezoek. Die wonen om de hoek en bij zo’n weer maken ze graag een wandelingetje. Waarom dan niet meteen mee aanschuiven voor het avondmaal? De grote gezinstafel is lang genoeg. Gezellig en ze hebben al zo weinig om handen, die twee oudjes.

Opa en oma vertrokken, arm-in-arm, weer voor zonsondergang. Er reste hem en zijn vrouw tijd om nog een film mee te pikken, samen in de zetel onder het dekentje. De klok luidde twaalf keer kort voor de aftiteling over het scherm rolde.

Hij nam zijn jas en liet de hond nog even uit. Teruggekomen volgde hij zijn vrouw meteen naar het echtelijke ledikant.

Welke nieuwe criminele daden zou hij deze nacht beramen? Fijn nagegaan was met mond- en neusbedekkend masker naar de refter wandelen zowat het enige wat hij deze dag legaal had uitgespookt.

 

Zondagsmijmering verschenen op mijn Facebookpagina op 28 februari 2021.

Labels