Parlementair werk

We beleven weer een drukke oppositieweek. Ik ondervroeg onder meer de premier over zijn beleidsdomeinen.

De regering-De Croo vond geen akkoord over het proces over de terreuraanslagen van 22 maart - met diepe kloof tussen Vlamingen en Franstaligen - en dus ging paarsgroen van start met de afspraak dat ze het eens zijn dat ze het niet eens zijn.

Vandaag heb ik tijdens de bespreking van zijn beleidsverklaring aan premier De Croo de vraag gesteld waarom hij - liberaal toch? - zoveel overheden bepleit.

Deze zondagsmijmering is eigenlijk geen echte mijmering. Ik wil het over de paarsgroene club van Alexander De Croo hebben én haar optreden in de Kamer. Volksvertegenwoordiger zijn blijft, wat u ook over ‘de politiek’ mag denken, wel een vak natuurlijk.

De regering-De Croo negeert het kamerreglement dat eist dat ministers binnen de 6 weken hun beleid komen verdedigen in parlement. Weer een grove minachting voor het parlement.

Dat de regering-De Croo zich momenteel de facto volmachten veroorlooft bij de corona-aanpak, zonder het parlement daar voor in te schakelen, is natuurlijk onaanvaardbaar. De Standaard nam vandaag mijn reactie op, na de kritiek van grondwetsexperts op de ongrondwettelijke manier waarop paarsgroen nu handelt.

In onderstaande tekst leg ik uit waarom:

Als de regering-De Croo op een dinsdag maatregelen aankondigt voor vrijdag titelen de kranten: ‘meteen strenger’.

Als de regering-Jambon op een dinsdag maatregelen aankondigt voor vrijdag koppen die kranten: ‘vrijdag pas’.

Toch wel apart. Twaalf vragen kreeg premier De Croo vandaag in de Kamer. Veel mooie woorden en open deuren ingetrapt maar zowat géén enkel concreet antwoord.

Een bloedig conflict ontplooit zich de laatste weken tussen Armenië en Azerbeidzjan.

Het hele kamerdebat over de nieuwe regering legden we paarsgroen het vuur aan de schenen. Over de volle breedte van hun regeer’akkoord’. Assertief, to the point en met voorsprong de actiefste.