Opinie

Dag Bart,

Het seizoen is dan toch eindelijk begonnen. De corona-terras-ban is – deels opgeheven – en dat bleek ook gisterenavond. Uitgelaten. Dat woord gebruik je bij hondjes, die kwispelstaartend aan de voordeur wachten tot de ‘les’ wordt omgord. Rikkie bijvoorbeeld, weet je nog?

Na een druk weekend waarop ik op de Dag des Heeren (die heeft voor alle duidelijkheid niets te maken met een bepaalde prikkelbare burgemeester) aan de slag moest met een passage in De Zevende Dag (loonoverleg), een opiniestuk voor De Morgen uit het klavier moest rammelen en een tussendoor een interview aan Le Soir geven (beide over het thema van de week), kon ik alvast op kruissnelheid de nieuwe week invliegen.

We mijmeren vandaag wat later wegens een tv-optreden in de late voormiddag. Ter compensatie gooi ik er een hete patat in.

Leest eerst de waarschuwing vooraleer u ten volle in deze zondagsmijmering te smijten.

Hoog tijd voor een zondagse mijmering, onder meer over - ik wou niet maar kon niet anders - Marc Van Ranst.

"Zowel om juridische als politieke redenen moet de pandemiewet zoals ze nu is uitgewerkt afgewezen worden", zo schrijft fractieleider van N-VA in de Kamer Peter De Roover in een opiniestuk.

Ik zal er de zondags randjes nog eens proberen aflopen in deze mijmering en doe dat ook maar meteen en brutaal: ik vind dat Charles Michel dik gelijk had. Daarmee sta ik zowat alleen vermoed ik want zelfs Michel staat niet meer achter Michel. Hij heeft er intussen namelijk spijt van. In De Tijd las ik dat hij sedertdien nog amper sliep, wellicht toch vooral omdat hij hier een serieuze perceptienederlaag heeft geleden.

De naam Sihame El Kaouakibi was de voorbije weken niet uit de media te branden en dat zal haar, tot voor kort godenkind, voor het eerst in haar korte maar steile loopbaan niet geplezierd hebben. Zelfs als er maar een fractie klopt van wat in haar dansschoenen wordt geschoven, dan is ze bij haar vlucht omhoog te dicht bij de zon gekomen.

Op zondag opgewonden mijmeren is wellicht noch goed voor de tikker, noch voor andere wezenlijke onderdelen van ’s mens lijf. Elk jaar tegen eind maart geniet ik minstens één zondag van een heerlijk euforisch gevoel. Het had dit weekeinde moeten zijn maar een dikke wolk duwt die euforie in een diepe schaduw en dwingt me tot opgewonden mijmeren.

Mijn poging om een politiekloze zondagsmijmering neer te tikken lukte me bijna. Bijna...