Wandeling in het park

Het weer was prachtig op 21 juli en aangezien ik die dag absoluut niets te zoeken had in Brussel leek een wandeling door het park wel een fijn idee. Voor meerderheidspolitici lukt een wandeling door een park slechts zelden, dus deze gelegenheid greep ik gretig aan met beide handen.

We waren met velen die de groene vlek ergens op de grens tussen Borgerhout en Deurne die vrijdag opzochten. Parken, als ze niet bestonden moesten ze dringend worden uitgevonden. Er heerste een gezellige, zomerse drukte. De stad leeft als het park leeft. Er wordt gelopen, gewandeld, gespetterd in het fontein, gepicknickt, gedronken, geluierd, geschommeld, gezandbakt, gebabbeld, genoten, allemaal Antwerpenaren onder elkaar. Hoewel, onder elkaar. In hetzelfde park, dat wel maar ‘onder elkaar’?

Aan de speeltuin troepte een behoorlijk grote groep vrouwen samen onder de luifel. Allemaal vrouwen. Vijftig tinten sluier ook. Allemaal sluiers. En heel veel textiel. Allemaal heel veel textiel. Gezellig keuvelend, ondertussen een oogje op de spelende kroost houdend. Geen man die het waagde of er zin in had zich er tussen te wurmen. Ongesluierde vrouwen evenmin.

Een zestal waarvan ik de wortels in Afrika durf situeren, zat wat verder in een kringetje in het gras. Kleurrijk en luid taterend. Mannen en vrouwen onder elkaar maar wel allemaal met donkere huid.

Op de paden liepen oudere mensen, dikwijls met een hondje, maar verder alleen. Zie je een hondje in zo’n park dan hangt aan de andere kant van de lijn geheid iemand uit een oud Vlaams geslacht. Geen hond te bespeuren bij de textieldames aan de speeltuin, hoe druk het daar ook was.

Uit de schaduw van de struiken trad een dubbel koppel veertigers; veel minder textiel maar veel meer vlees. Eigenlijk een beetje teveel vlees en daarom ook te weinig textiel naar mijn smaak. Het is op dat vlak niet snel à point, stel ik weer vast. En jawel, vergezeld van hondjes, één aan de leiband en een ander tegen een volumineuze boezem met tattoo gedrukt. “Hij is blind en doof geworden maar voor de rest gaat het goed met hem”, hoor ik in onvervalst Antwerps. Vanaf een bepaalde leeftijd worden de criteria versoepeld, ook voor honden. De vier dierenvrienden waggelden verder richting een terras net buiten het park waar hun tafeltje niet veel later met vier pilsjes versierd werd.

Eén stad, één park, veel zelfgekozen apartheid.

Vanuit de andere richting klonk muziek. Daarheen dan maar. Aan een tentje speelde een dj een minifestivalletje na. Naast de strandstoeltjes gevuld met gebruinde hipsters stonden flesjes Corona grijpklaar. De houten tafeltjes werden bezet door frisse bakfietsgezinnen. Hun cava’s gaven aan dat het middaguur naderde. De schuimwijngrens liep slechts enkele meter verder waar de speeltuin begon, het rijk van de textieldames.

Her en der verspreid op het gazon verderop smulden families van meegebrachte lekkernijen. Meestdeels moslims besluit ik statistisch op basis van kledij en uiterlijk. In die kleine gezinskringetjes mengen man en vrouw zich wel.

Die ene westerse jongen doorbrak al knuffelend met het Aziatische meisje de hokjes. Eén stad, één park, veel zelfgekozen apartheid. Mensen kruipen nu eenmaal graag dicht bij ‘elkaar’, zeker in parken om vrije tijd te besteden. Maar er is meer aan de hand. De afscheidingslijnen liepen er wel even onzichtbaar als vlijmscherp en bevestigden niet toevallig alle clichés. De donkere jongen die na wat aandringen toch mocht meevoetballen met de blonde knapen die in onpaar waren en daarom de rangen openden, kon dat beeld niet echt bijstellen.

Hoeveel gemeenschappelijke sokkel is nodig om nog van een samenleving te kunnen spreken? Een ontdekking deed ik die vrijdag niet, als illustratie van de verbrokkeling was de parkscène wel raak. Peis en vree allemaal hoor, maar wel scherp opgedeeld. Links en uiterst-rechts hebben daarvoor eenvoudige antwoorden in de aanbieding. Ik niet. Dat de uitdaging gigantisch is, leert zo’n wandeling in een gezellig zonovergoten park alleszins wel…

Hier geplaatst op 29 juli 2017.

Foto: © Activeforlife

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.

LEESTIP: Belangstelling voor de selectie van mijn schrijfsels uit 2016? Stort 19,95 euro (verzending inbegrepen) op rekeningnummer BE52 4143 3177 6109 met vermelding van uw volledige adres en binnenkort liggen 226 blz. De Roover in uw bus