Sociale media kunnen sociaal zijn

Zondag startte VTM op haar webstek met ‘de beloften van de Wetstraat’. Elke dag brengt één kandidaat gedurende een tweetal minuten persoonlijk campagnenieuws. Zondag is het de beurt aan N-VA en de belofte van dienst heet Peter De Roover.

Politici en beloften; het is een gevaarlijke combinatie. Er wordt wat afbeloofd door mensen die zich aandienen om ‘het volk’ te vertegenwoordigen in een of andere wetgevende kamer. Velen menen het wellicht zelfs maar maken dan – eens verkozen – kennis met die evergreen van Elsschot dat er tussen droom en daad wetten in de weg staan en praktische bezwaren. Dat van die wetten zou voor parlementsleden niet eens een bezwaar mogen zijn, want die maken ze zelf. Maar tussen droom en daad staan andere partijen in de weg en kiezers die verkeerde bolletjes inkleuren, zullen we de man die Vlaanderen (geen) kaas leerde verkopen dan maar hertalen.

Voor VTM is een belofte iemand die nooit eerder campagne voerde en kans maakt verkozen te worden. Dat eerste is in mijn geval een feit, op het tweede hopen we dan maar. Eén of andere kinderhand lootte N-VA dus op zondag in die VTM-reeks. Daarmee mocht ik de reeks starten maar zal ik ook als eerste uitgezongen zijn, de zondag voor de verkiezingen.

Wat echt deugd deed bij dat filmpje? Het werd zo geestdriftig gedeeld door facebookvrienden en twittervolgers.

Die startdag viel dan nog samen met de Ronde van Vlaanderen en het online zetten tegen een uur of elf liep eerst ook nog fout. Tussen film maken en film online zetten, zaten geen wetten in de weg maar wel praktische problemen. De mankementen werden snel weggewerkt door de VTM-technici en mijn kennismakingsfilmpje kon met slechts enkele minuten vertraging de wereld in om de oneerlijke en dus niet te winnen concurrentie aan te gaan met Fabian Cancellara.

Cancellara is geen belofte maar een bevestiger. Voor hem leg ik graag de duimen, zeker als er langs de weg petjes opduiken met in zwartgeel ‘DeRover’ op. Een o’tje te weinig maar zo komen we wel in de buurt van Hendrik Conscience die in 1872 (het jaar heb ik opgezocht) de roman ‘Eene O te veel’ schreef.  

Ik heb met die petjes overigens niets te maken voor alle duidelijkheid. Schrijffouten, ik maak ze ook wel eens. Op campagnemateriaal laat ik ze graag over aan de concullega’s van het Vlaams Belang die met hun ‘lijstrekker’ een dag lang in de media de hoofddrol speelden. Eene T te weinig, zou Conscience zeggen.

Wat bij mijn filmpje (voor de liefhebbers: te zien door hier te klikken) geweldig deugd deed? Het werd geestdriftig gedeeld door facebookvrienden en twittervolgers, liefst 58 keer via mijn fb-muur maar ook meerdere keren bij anderen, tot zelfs 11 keer bij iemand. De sociale media blijken soms echt sociaal te zijn. Ik dank iedereen die mij op die manier echt steun geeft. Dat… belooft.

Tot zondag vanuit mijn tuin.

(8 april 2014)

FOTO: DeRover op de koers

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.