Significant

Gediplomeerd informaticus en handelsingenieur Jan Jambon is een man van de exacte wetenschap. Hij vindt het problematisch dat een significant deel van de moslimgemeenschap uiting gaf aan steun voor de terroristen, toen die werden opgepakt of nadat die aanslagen hadden gepleegd. (Of ze dansten, juichten of applaudisseerden gaat totaal aan de essentie voorbij.) Meteen werd hij bekritiseerd omdat hij zou veralgemenen en hele bevolkingsgroepen zou stigmatiseren.

Het is natuurlijk altijd handig om de juiste betekenis van woorden te kennen om ze te beoordelen. Wikipedia weet over ‘significantie’ het volgende: “Significantie is een begrip uit de statistiek. Een waargenomen effect of correlatie wordt significant genoemd als het onaannemelijk lijkt dat het effect of de correlatie op toeval berust. In het alledaags spraakgebruik wordt "significant" als synoniem voor 'betekenisvol', 'belangrijk', gebruikt.” Voorbeeld: als een gezonde mens elke twee maanden één volledige dag barstende hoofdpijn heeft dan is dat weliswaar zelden maar wel significant, namelijk gewoon te veel om normaal te zijn en dus niet verwaarloosbaar.

Jambon kent zijn wetenschappelijke terminologie. Iets is significant als het meer voorkomt dan door toeval kan worden verklaard. De steun voor moslimterreur is in de moslimgemeenschap breder dan één dorpsgek die zich graag doet opvallen, stelt Jambon vast, samen met iedereen die de ogen wil openhouden. Dus neen, hij stigmatiseert geen hele gemeenschap, neen, hij veralgemeent niet, neen, hij hekelt absoluut niet alle moslims of ook niet de meerderheid van hen. Ja, hij kent de betekenis van woorden en is daarmee blijkbaar eerder een uitzondering. Er zijn duidelijk significant veel politici die een verkeerde betekenis geven aan het woord significant.

Iets is significant als het meer voorkomt dan door toeval kan worden verklaard.

De moslimgemeenschap in Molenbeek reageerde boos op de woorden van Jambon, kregen we te horen. Het aantal moslims in Molenbeek dat De Standaard leest ligt nochtans significant lager dan in de Wetstraat, in dit geval zelfs veel lager. De overgrote meerderheid weet dus maar van Jambons interview in die krant ‘van horen zeggen’. Moslims met zin voor realisme zullen ook zelf wel weten dat een te grote groep in hun gemeenschap met fundamentalisme en terreur sympathiseert. Bilal Benyaich schreef er in 2013 al een even leerrijk als alarmerend boek over (Islam en radicalisering bij Marokkanen in Brussel).  

Wat wel terecht aanleiding kon geven tot grote verontwaardiging bij de moslimgemeenschap waren de woorden die de tegenstanders Jambon in de mond leggen. Als de doorsnee brave Molenbeekse moslim wordt wijsgemaakt dat de minister van binnenlandse zaken hem sympathie voor terroristen verwijt, dan is die terecht boos. Maar dat is niet Jambons fout. Dat is de fout van zijn tegenstanders waarvan een significant deel blijkbaar nooit de talrijke interviews las waarin Jambon nadrukkelijk zegt dat we de samenleving niet mogen opdelen tussen moslims en niet-moslims maar wel tussen degenen die onze waarden delen en degenen die dat niet doen.

De slotsom botst met de perceptie maar is onbetwistbaar: hoewel ze graag het tegendeel beweert jut een significant deel van Jambons tegenstanders de moslimgemeenschap op en werkt zo actief mee aan de verdeling van onze samenleving.    

Geplaatst op 19 april 2016.

Foto: © psyblogging.wordpress.com

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.