Ik wil de meest gelezen politieke blog hebben

Ik wil de meest gelezen politieke blog hebben

De meest gelezen politieke blog heb ik niet. Die eer gaat naar een zeer ervaren collega leerden de kranten mij vandaag. Als ik daar eens verandering in bracht? Dat de concurrentie zich alvast schrap zet.

Politiek, waar doe je het voor? Mogelijke antwoorden: wegen op de besluitvorming, zou zo’n doelstelling kunnen zijn. Tenslotte moet het roer van het oude beleid om als we ons sociaal model overeind willen houden voor de volgende generatie. Ook een project: samen met de coalitiegenoten werken aan de uitvoering van de ambitieuze regeringsplannen, omdat er ook wel eens op langere termijn mag gedacht worden in de politiek.

 

Och, het klinkt flauw, ik weet het. Ik zou er ook gewoon naar kunnen streven de meest gelezen politieke blog te schrijven. Dat lijkt me wel iets maar dan ben ik niet echt heel goed bezig. Wat ik op mijn blog plaats, is daarvoor veel te genuanceerd. Liefhebbers van politiek spierballengerol vinden het maar slappe kost; journalisten lukt het niet om er brandbaar materiaal in te vinden waarmee coalitievuurtjes kunnen worden opgestookt en wenden dus  geeuwend de blik af. Ik heb het wel gehad met die telefoontjes van pennenlikkers die tevergeefs hengelen naar uitspraken die kunnen dienen om het beeld van een ruziënde meerderheid nog eens te vertalen in spetterende krantenkoppen en daarom afsluiten met “ik zal wel iemand anders bellen”.

 

Een beetje politicus wil de neus door het venster steken en dan dringt een andere aanpak zich nu wel echt op. Gaat het tenslotte niet vooral over De Roover? Ook om lezers naar mijn blog te lokken - want ik wil dus de meest gelezen hebben - moet een ander vat aangesloten worden. Daar zou ik nog eens trots op zijn, de meest gelezen politieke blog de mijne mogen noemen. Ik begin er meteen aan.

 

Ik vind dus dat deze regering bestaat uit een collectie politieke tweederangsfiguren, zeg maar losers, met uitzondering van de N-VA-excellenties die uitmuntend werk leveren. Gelukkig hebben we staatsman Jan Jambon die er tenminste nog in slaagt om de vlijmscherpe tegenstellingen tussen Kris Peeters en Alexander De Croo een beetje weg te masseren. Charles Michel zeg je? Breek me de bek niet open (maar blijf wel mijn blog volgen).

 

Johan Van Overtveldt houdt zowat als enige het hoofd koel wanneer het financieel-economische aangelegenheden betreft. Wat een ballentent zou de commissie financiën zijn zonder Johans beheerste, vakkundige optreden. Met zijn technische bagage torent hij ver boven alle concurrenten uit. Steven, Theo en Elke rijden een foutloos parcours, hoe moeilijk dat ook is als je omringd wordt door een bende ongeleide brokkenpiloten.

 


 

Laat het door mij gezegd zijn: als dat nog lang blijft duren, zal het rap gedaan zijn!!!

 


 

 

Gezwegen dan nog over de andere partijvoorzitters. Vanuit hun respectieve dorpjes menen zij het beleid in Brussel te moeten manipuleren, waarbij ze uitsluitend hun particuliere partijbelang voor ogen houden. Voeren van een toekomstgericht beleid zal hen worst wezen.

 

 

Laat het door mij gezegd zijn: als dat nog lang blijft duren, zal het rap gedaan zijn!!! Wij kunnen met de N-VA niet voortdurend als enige verantwoordelijk blijven handelen.

 

 

Oh ja, die parlementsleden van de andere partijen… is me dat een zootje lapzwansen. Die hebben geen eigen mening, durven nooit eens hun gedacht zeggen en ogen grijzer dan een school garnalen in een noordzee waarboven een mistbank hangt op een overtrokken, druilerige ochtend. Hun gebrek aan kennis van hun eigen dossiers wordt alleen overtroffen door hun totaal mankement aan algemene cultuur. Wie bijvoorbeeld ‘Eric of het kleine insectenboek’ gelezen heeft, waant zich in dit biotoop een literatuurkenner. Neen, het is te stuitend voor woorden.

 

 

Eigenlijk ben ik de enige die echt nog eens durft uithalen en de waarheid vertellen. Vandaar ook het (toekomstige) succes van mijn blog. Want de collega’s politici – jawel, allemaal - negeren teveel het woord van de dichter die schreef:

 

 

Wat is vrijheid

 

 

Zolang ik niet mag zijn wie ik werkelijk ben?

 

 

Wat is vrijheid

 

 

Zolang ik mijn kind niet mag zien?

 

 

Wat is vrijheid

 

 

Zolang er over mij wordt beslist?

 

 

Vrij zijn?

 

 

Bevrijd?

 

 

Vogels

 

 

Zelfs zij worden bedreigd

 

 

 

(Voila, benieuwd hoeveel lezers deze blog zal trekken. Indien succesrijk steek ik morgen een tandje bij. Ik weet namelijk van alles en wil, jawel, de meest gelezen hebben.)

 


 

 

Hier geplaatst op 16 maart 2015.

 

 

 

Foto: De andere fracties in actie in het parlementaire halfrond.

 

 

 

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.

 

 

 

Labels