Een geval van onderwijzeressenmisbruik?

Magalie viert haar 25^e verjaardag. Zo’n kwarteeuw, een fractie wellicht van de tijd die ze hier in het ondermaanse zal doorbrengen, hoor je ongeremd te vieren. Het leven lacht mensen van die leeftijd nog helemaal toe. Magalie viert dan ook uitbundig maar toch, vermoed ik, met een zwarte streep in de rand van haar blikveld. Magalie is pas 25 maar maakte meer mee dan op die leeftijd goed is.

Een kleine twee jaar geleden kwam ze terecht in het oog van een verschrikkelijke storm. De jonge kleuterjuf met toen amper 23 jaar op de teller werd beticht van misbruik van een kindje op haar school. De Blokkendoos, zo heette die school op het Antwerpse Kiel toen nog, groeide uit tot een begrip in heel Vlaanderen want er werd misschien een kind misbruikt en dat is toch een van de ergste misdrijven die kan gepleegd worden, zeker in het land van Dutroux. Het vermeende slachtoffertje was bovendien van allochtone afkomst, dus groeide de zaak in geen tijd uit tot een kwestie van multicultureel wel-of-niet samenleven. Ik schreef er toen een stukje over voor Doorbraak.be, want de clichés vlogen weer driftig heen en weer.

We zijn intussen dus bijna twee jaar later en voorbije week werd Magalie door de rechter buiten vervolging gesteld. Geen reden tot vervolging, zo blijkt uit het onderzoek. Waarom moet zo’n zaak twee jaar aanslepen? Welke zware tol eist ons veel te trage rechtssysteem van onterecht beschuldigde mensen als Magalie? Ze danste de rechtszaal uit maar dat donkere randje is natuurlijk niet weg. In enkele kranteninterviews getuigde ze over de gitzwarte periode die ze doormaakte, balancerend op en over de streep van de depressie. Magalie kwam een tijdlang niet eens meer buiten, verfde het haar om niet herkend te worden op straat, moest in therapie. Ze vertelt ook van het kaartje van die ‘andere’ moslimouders die zich niet herkenden in de hysterie aan de schoolpoort en haar steunden. Het had haar zo’n deugd gedaan. Mooi dat de clichés dan toch ook wel eens doorbroken worden.

Het zal tijd worden dat Magalie nu weer helemaal van start kan gaan met haar leven. Geen zinnig mens die haar dat niet toewenst, denk je dan. En toch. De advocaat van de ouders die de klacht indienden, verklaarde in de media zowaar de kans zeer reëel te achten dat zijn cliënten in beroep gaan. U leest het goed, die advocaat sluit niet uit dat hij Magalies lijdensweg nog met jaren gaat laten verlengen.

Deze vorm van proceduriële hardnekkigheid kan alleen verklaard worden door nietsontziende principiële verblinding.

Uiteraard heeft iedereen het recht om de hele juridische molen aan te zwengelen. Maar deze vorm van proceduriële hardnekkigheid kan alleen verklaard worden door nietsontziende principiële verblinding. Advocaten zijn doorgaans een noodzakelijk kwaad. Als de noodzaak dan wegvalt, rest slechts het kwaad. En dat dreigt hier het geval te worden.

De advocaat van dienst, Abderrahim Lahlali, verdedigde ook onder meer Syriëstrijders, een vereniging die schoolreglementen over kledijvoorschriften (en dus ook over hoofddoeken) betwist en een islamitische gebedsgenezer die bij het uitdrijven van de duivel een moslimmeisje de dood injoeg. Iedereen heeft recht op verdediging en dus op een advocaat, die in beginsel niet samenvalt met wie hij verdedigt. Maar in een interview zegt Lahlali: ‘Ik verdedig gewoon de belangen van mensen die gediscrimineerd worden’. Dan gaat hij toch heel wat verder dan de rol van technische bijstandsverlener van een beschuldigde. Hij vereenzelvigt zich met zijn cliënteel. In zo’n hoofddoekenzaak kan daar nog begrip voor worden opgebracht. Maar het mag hoogst verbazingwekkend heten in andere zaken die hij in zijn portefeuille heeft zitten.

Worden de ouders die Magali beschuldigden van kindermisbruik ook gediscrimineerd dan? Wie die indruk wekt, degradeert fenomenen als discriminatie tot iets relatiefs. Een dienst bewijst Lahlali de goede zaak van de discriminatiebestrijding alvast niet als hij in beroep gaat. 

Lahlali is ook politiek actief als fractieleider voor de CD&V in de gemeenteraad van Ronse. Vorig jaar stond hij op de elfde plaats van die partij op de Oost-Vlaamse lijst voor het Vlaams parlement. (Hij kreeg daarbij in de campagne steun van Dyab Abou Jahjah.) Komt die partij niet nadrukkelijk op voor het verbinden van mensen? Het Blokkendoos-verhaal heeft alvast heel veel samenlevingsschade berokkend en mensen tegen elkaar opgezet. Als Magalie nu ook nog eens de hel van de beroepsprocedure moet doormaken, noem Lahlali voor mijn part dan maar een maatschappelijke stokebrand die zich schuldig maakt aan jonge onderwijzeressenmisbruik.

Hier geplaatst op 30 maart 2015.

Foto: De Blokkendoos zoals geplaatst bij het artikel op Doorbraak van 19 juli 2013.

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.