Bien étonnés de se trouver ensemble in 2016

Uiteraard maakten de verschrikkelijke gebeurtenissen van 22 maart van 2016 een bijzonder droevig jaar. Daarover zijn we het wel allemaal roerend eens maar daarmee hebben we ze zowat gehad vermoedelijk, de dingen waarover we het allemaal eens zijn.

Vormen de Brexit en/of de verkiezing van Donald Trump tot president van ’s werelds grootste democratie een reden om aan te sluiten bij het bonte leger van beschavingspessimisten of juist om die rangen te verlaten? Dat hangt af van de eigen waardenschaal. Idem voor het (mogelijke) einde van de oorlog in Syrië. Idem voor de Turkije-deal. Idem voor de doorbraak in alle lagen van de bevolking van bol.com. Idem voor het wegduwen van de klassieke media door hun sociale soortgenoten. Idem voor zoveel dingen.

Ach, wellicht was het nooit anders. Lang geleden heette het Wetstraatprogramma op de toenmalige BRT veelzeggend Ieder zijn waarheid. Maar mogelijk zijn we het zelfs niet eens over het feit dat we het altijd al oneens zijn geweest. Ik voel een tweet opborrelen.

Er waren natuurlijk ook momenten die opmonterden, zeker voor wie het heilzame talent tot gewogen (zelf)relativering bezit en nuttig aanwendt door het minutieus te sturen tussen twee bronnen van verzuring; de goedkope verontwaardigingscultuur van de morele vingertjesheffers en het absolute je-m’en-foutisme van de sarcastische nihilist.

Neem het verhaal van ‘de handdruk’, want die kon zich in 2016 opwerken tot ‘thema’. De open, uitgestoken hand zou van oorsprong betekenen dat men laat zien de andere ongewapend tegemoet te willen treden. Het groeide uit tot teken van respect en vriendelijke verwelkoming. Daar waren we het allemaal roerend over eens, tot we geconfronteerd werden met nieuwkomers die de hand schudden van een vrouw zowat interpreteren als een vorm van milde verkrachting. Schepenen van de burgerlijke stand (M/V) worden er wel eens mee geconfronteerd en dat pikten de media in 2016 ook even op. We waren het dus wel eens maar zijn dat niet meer over de manier waarop je beleefd handelt.

Op zoek naar een wegwijzer? Laat me de eerste N-VA’er zijn die daarvoor naar Els Keytsman van het antidiscriminatievehikel Unia verwijst. Citaat: “Beweren dat er maar één goede manier is om iemand te begroeten en om respect te tonen, getuigt van etnocentrisme, alleen kijken naar je eigen cultuur. Groeten gebeurt anders naargelang de plaats.” De spijker op de kop geklopt door Unia-Els als je het mij vraagt, dus bien étonnés de se trouver ensemble.

Van die waarheid vertrekkend kom ik met mijn boerenverstand tot een besluit dat echter wellicht ietwat afwijkt van wat mevrouw Keytsman beoogde. Het geeft blijk van etnocentrisme – alleen kijken naar de eigen cultuur – om als vrouw te weigeren een mannelijke schepen de hand te drukken (of omgekeerd).

Groeten gebeurt anders naargelang de plaats dus spreken we toch best gewoon af dat te doen zoals gebruikelijk op de plaats waar we ons bevinden.

Groeten, dat ben ik het met mevrouw Keytsman helemaal eens, gebeurt anders naargelang de plaats dus spreken we toch best gewoon af dat te doen zoals gebruikelijk op de plaats waar we ons bevinden. Soms kan normaal samenleven ook simpel zijn. Het territorialiteitsbeginsel van de Vlaams-nationalist dient ook in kleine dingen als heilzaam kompas. Dat de handdruk daarmee bij ons uitgroeide tot één van de symbolen van 2016 mag uiteraard hartverwarmend genoemd worden.

Of wat gedacht van het debat van die letter ‘s’ te veel. Staatssecretaris Francken, tot ruim voorbij de eigen achterban bekend als Theo, vond een paar vonnissen voorbij gaan aan zijn rechtsgevoel. Als één man stelde de N-VA zich op achter haar excellentie en smeet er een infotweet tegen aan, zoals geweten hét instrument voor ruim geïllustreerde beargumentering. Daarin is sprake van wereldvreemde rechterS. Jawel, met ‘s’ en dus meervoud. Tegenstanders vertaalden dat meteen als ‘alle rechters’ en interpreteerden het kort daarop gewoon als een aanval op de complete derde macht. Samengevat door opiniërende journalisten voor het onwetende leesvee: het betrof niet minder dan een poging van de N-VA tot staatsgreep op een manier die Erdogan (Bien étonnés…) zou doen watertanden.

Laat ik het hier maar onthullen: de meesten in de partij vinden dat er meer dan één wereldvreemde rechter zetelt en dat die ‘s’ dus op haar plaats stond. (Zo domineert in partijkringen ook vrij algemeen de indruk dat de meeste rechters niet wereldvreemd zijn en in moeilijke omstandigheden goed werk proberen af te leveren, maar deze ontboezeming dreigt het imago van de N-VA als blinde stormrampartij ernstig aan te tasten.)  

Voor verbazing zorgde ook de uitspraak van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen (RVV) dat een Afghaans vluchtelingengezin niet mag teruggestuurd worden naar Duitsland omdat onvoldoende werd aangetoond dat onze oosterburen asielzoekers menswaardig genoeg opvangen. De uitspraak is online te vinden en een aanrader voor wie graag kennis neemt van de doorgaans aan het brede publiek verborgen hersenspinsels van sommige arrestopstellers. De tekst laat zich niet bepaald vlot lezen maar moet een absolute leestip genoemd worden.

Subtiele waarnemers hadden kunnen opmerken dat die staatsgreep van de N-VA al en stoemelings had plaatsgegrepen, ongemerkt voor journalisten die succesvol konden misleid worden met enkele goedgetimede infografieken. De Partij (na de staatsgreep uitsluitend nog mét hoofdletter te schrijven) maakte van die onoplettendheid in de persrangen gebruik om de RVV meteen vol te stouwen met trouwe paladijnen. Die namen daarop onverwijld het propagandawerk van de N-VA over, want geef toe, een zwaardere sneer naar het beleid van Angela Merkel is moeilijk denkbaar.

Laat de perfide logica van die Raad voor Vreemdelingenbetwistingen tot u doordringen: Afghaanse vluchtelingen mogen niet naar Duitsland weggestuurd worden uit het land van diehard Francken omdat ze mogelijk niet lief genoeg worden opgevangen door Mutti Merkel. Het is zowat zwart op wit te lezen in een formeel arrest. Mochten er straffen staan op het beledigen van regeringsleiders van bevriende landen, het cellentekort was die week weer sterk toegenomen door het in hechtenis nemen van RVV-rechter(s). Alleszins, in your face Angela! Het koppel RVV/N-VA samen één in de strijd tegen de bondskanselier, weliswaar bien étonnés…

Den Theo zou naar verluidt op het punt gestaan hebben om “BDW is een poesie” te tweeten, wat zijn woordvoerster dan weer formeel ontkent.  

De troepen van BDW laten trouwens nooit af en ook de leider himself neemt graag de kop in het van leer trekken, bijvoorbeeld recent nog tegen advocaten, meer bepaald die van het Progress Lawyers Network waarvan een notoir lid de verbinding tussen Aleppo en de Ardennen probeert te herstellen. Nu deed BDW dat van leer trekken naar zijn doen uitermate voorzichtig: “ALS dit klopt, DAN LIJKT het dossier leugenachtig”, reageerde hij op persberichten betreffende de reisgewoontes van de vader van een asielzoekend Syrisch gezin. Den Theo zou naar verluidt op het punt gestaan hebben om “BDW is een poesie” te tweeten, wat zijn woordvoerster dan weer formeel ontkent.  

Maar daarmee zijn we nog niet aanbeland bij het plezante deel van het verhaal. Daarvoor zorgde de stafhouder van een balie met de verklaring dat advocaten geen politieke actie voeren en uitsluitend hun partij (voor alle duidelijkheid wordt hier ‘cliënt’ bedoeld) bijstaan in de zoektocht naar gerechtigheid. De lezersfora ontploften na deze even korte als schitterende satirische bijdrage aan de eindejaarsvreugd, een zevenklapper die menig Sylvestervuurwerk tot onbeholpen strovuur degradeerde. Daarmee werd voor de objectieve waarnemer duidelijk dat advocaten op de lijst van respectvolle beroepen haarnauw geprangd tegen politici de allerlaagste plaatsen innemen. Bien étonnés…

Mr. Julien Hardy kan er alvast niet van verdacht worden de belangen van zijn partij slecht te verdedigen. Hij neemt die waar voor Shayh Alami, beter bekend als de haatimam uit Dison. Het is maar de vraag hoe je het liefst bekend staat, als S. Alami of als haatprediker van Dison. Francken smeet die in elk geval met zijn klikken en klakken buiten want S. Alami is eigenlijk Nederlander van nationaliteit.

Met dat maneuver konden onze noorderburen uiteraard niet echt lachen, want van dat soort hansworsten hadden ze er al wel enkele in huis. Maar het komt misschien weer allemaal goed, voor Hardy, voor S. Alami en voor de Nederlanders (maar in dat geval, niet voor Theo). De Raad van State is namelijk van oordeel dat er grond is om cassatieberoep in te stellen tegen de uitwijzing. In Hardy’s woorden: “omdat de maatregel van uitwijzing is genomen zonder dat er veroordeling in een strafzaak is van de man in kwestie, omdat de vrijheid van religie en de vrijheid van meningsuiting in het geding is…”.

Jawel, het grote woord floept er bij deze uit: “de vrijheid van meningsuiting”. Mij werd deze zomer verweten een frisse strijd tegen dat heilige beginsel begonnen te zijn door vrij mijn mening te verkondigen dat die vrijheid ook belagers telt die het concept misbruiken om het te vernietigen en die best tijdig aangepakt worden. Hooggeleerde constitutionalisten, puntig schrijvende journalisten en opiniehebbers of giftige pijlen schietende sociale mediavisten: als één falanx sloten ze de rangen om tegen mij van leer te trekken. De haatimam van Dison dankt hen zeer, weliswaar bien étonnés...

En zo komen we toch weer bij dat Progress Lawyers Network terecht. Een oppervlakkige lezer zou kunnen beginnen vermoeden dat wij daar iets tegen hebben maar ere wie ere toekomt: ook deze club is voorstander van de absolute vrije meningsuiting – wat doet vermoeden dat er toch geen banden lopen naar de PVDA zoals Onze Voorzitter even ongezouten als uiteraard ongefundeerd beweerde.

Die PLN getuigde in juni 2012 van vooruitziendheid door het idee om Sharia4Belgium te verbieden van de hand te wijzen, met als argument, jawel, hun recht op vrije meningsuiting. Dat was nog eens een bende clowns, koranclowns als het ware, die ploeg rond Belkacem waarvan een ruime helft intussen actief werd in de Syriëstrijd voor vrije meningsuiting, op die manier trouwens mee de klandiziekring van PLN stevig opdrijvend.

Ik mag hopen dat er geen hiernamaals bestaat want wee de verlichte geesten die het schone idee van de vrije meningsuiting als motor achter het dialectische proces van these, antithese, synthese ontwikkelden als die van ergens boven moeten vaststellen hoeveel misbruik van dat briljante concept wordt gemaakt. Het zou hen nog meer doen keren in hun tombe als ze er kennis van kregen dat de grootste minachters van die vrije meningsuiting zich mogen verzekeren van de actieve ondersteuning door bepaalde slimste jongetjes van de verlichte klas, die ziende blind blijven voor de paradox van de tolerantie. Bien étonnés… in 2016.

Hier geplaatst op 2 januari 2017. 

Foto’s: 

Uit het werk van Alexandre Dumas: “bien étonnés de se trouver ensemble”, zegt Salomon in Kéa nou Désordre et Génie (1836)

Detail met handdruk uit Michelangelo’s Schepping van Adam (Sixtijnse Kapel, ca. 1511)

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.