Begrotingspopulisme

De regering kampt met een begrotingstekort en dat is absoluut een probleem. Een probleem voor de bevolking want die had uiteraard graag beter nieuws vernomen. Een probleem voor de regering en de regeringspartijen want één van onze belangrijke doelstellingen is dat we naar een nultekort evolueren. Bovendien overschaduwt zo’n tekort de goede economische resultaten die deze regering boekt (lees onder meer mijn interview voor Knack.be).

Het rondje zwarte pieten dat nu bezig is – “Wie heeft het gedaan?” – zou niet zo storen als het ook nog zou helpen. Zo betreft een heel groot deel van de gemiste inkomsten voorafbetalingen van bedrijven die door de lage rente hun belastingen liever op het einde van de rit betalen dan tussendoor. Het voordeel om dat eerder te doen, zoals ze vroeger altijd deden, weegt met die lage rente niet meer door.

Wiens fout is dat? Juist, wie eerlijk is, kleeft daar geen naam op. Het wordt wel een zaak van politieke verantwoordelijkheid om daar gepast op te reageren door het mechanisme aan te passen aan de nieuwe situatie. Onder meer daarvoor dient zo’n begrotingscontrole. En verder: bekijk wat wel en niet werd gedaan. Voer uit wat zinvol is maar nog niet was doorgevoerd; zoek alternatieven voor wat intussen niet het effect blijkt te hebben dat was verwacht. Ontdaan van partijpolitieke spelletjes en oplossingsgericht uitgevoerd, wordt de oefening heel wat overzichtelijker.

Zoals ongeveer alle vaklui deze dagen in de kranten uiteenzetten: structurele ingrepen in de overheidsuitgaven vormen de enige echte perspectief biedende uitweg.

Bij geldtekort blijven er in essentie maar drie oplossingen: meer belasten; meer besparen; meer schulden maken. Ons belastingpeil ligt nu al op recordniveau dus nog extra doorduwen in die richting zou ons weer in het heilloze oude straatje brengen. Uiteraard kan en moet er worden nagedacht over te hoge fiscale aftrekken versus te hoog basistarief voor vennootschappen of bedrijfswagens als minderwaardige verloning in natura om hoge belastingschijven te ontlopen. De manier waarop daarmee in dit land omgegaan wordt, kent zijns gelijke niet in onze buurstaten. Maar dat is geen begrotingsoefening want uiteraard moet dat uitmonden in belastingverschuiving en geen verhoging.

Meer schulden maken, klinkt aantrekkelijk bij zo’n lage rente maar is bij een totaalschuld van 106% van het binnenlands product ook geen goed idee. Zoals ongeveer alle vaklui deze dagen in de kranten uiteenzetten: structurele ingrepen in de overheidsuitgaven vormen de enige echte perspectief biedende uitweg. Het is dan ook zeer frustrerend zware kritiek op deze regering te lezen met argumenten die zowat uit het N-VA-programma gehaald werden. Dat je in een democratie ook een parlementaire meerderheid moet vinden, is een detail waar vele economisten zich niet door laten beïnvloeden. Tussen droom en daad…

De kritiek op sociale media – bijvoorbeeld na mijn optreden bij Terzake – was boeiend om volgen. De verontwaardiging bij links en economisch rechts had uiteraard een totaal andere inhoud. Economisch rechts wil dat het gaspedaal van de veranderingen dieper wordt ingedrukt. Correct maar zie wat ik hierboven schreef over noodzakelijke meerderheden. Bij de linkerzijde, zeer actief deze dagen op twitter en facebook, klinkt het liedje: “slechte regering want teveel besparingen en een begrotingstekort”.

Het inspireerde mij tot een bericht dat veel werd gedeeld en geretweet: “Of je betreurt gat in de begroting, dus te weinig bespaard of je betreurt besparingen & kiest nog groter gat. Rest: populisme of meer belasten.”

In de reactie komt bij links altijd op één of andere manier de Geheime Grote Zak Geld tevoorschijn, die wij zouden weigeren aan te snijden. “Doe de rijken de crisis betalen!”, blijft de gemakkelijke oplossing die de 99% ongemoeid zou kunnen laten. Voila, ziehier een schoolvoorbeeld van populisme: er is een remedie; ze is gemakkelijk, ze lost de problemen op én ze ontziet de brave burger.

Wat zou ik graag hebben dat die oplossing bestond. De PS zegt, bij monde van Di Rupo in een weekeindinterview in Het Belang Van Limburg en Gazet van Antwerpen, de formule gevonden te hebben. Vreemd, waarom werd die dan vroeger, toen de PS aan het roer stond, niet uitgeprobeerd? Waarom vindt de PS-regering in Frankrijk die formule niet? Waarom slaagt geen enkele linkse regering in één of ander Europees land er in die gouden greep te doen in de Geheime Grote Zak Geld?

Het antwoord is eenvoudig. Achter dat linkse populisme schuilt de echte wereld die net iets minder simplistisch is dan links graag voorhoudt. Spijtig, absoluut, maar het is niet anders. En vanuit die waarheid zullen we het echte beleid moeten voeren.

Hier geplaatst op 14 maart 2016.

Foto: Hier is ie, de Geheime Grote Zak Geld  

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.