Opinie

Zit u in het Barbie-kamp of mogen we u rekenen bij de Oppenheimers-club? Barbie of Oppie, vluchten kan niet, de keuze dringt zich onweerstaanbaar op, op straffe van maatschappelijke isolatie. Althans zo wil de barnumpromotie ons doen geloven.

Terwijl het in het zuiden van Europa volstaat om een ei op straat te leggen om het wat later hardgekookt te kunnen oprapen - tenware een Vespaatje er onbesuisd overheen zou scheuren - en onze zomerzon zich evenmin onbetuigd laat, lijkt het thema ‘vuurkorven’ wel het allerlaagste te staan op de lijst ‘daar moeten we het nu dringend over hebben’.

Vorige week leek het even dat ik uit de kast kwam, als anarchist maar de nuance die daarbij vermeld werd, moge volstaan hebben, zo mag ik hopen, om mijn geloofwaardigheid voor volkomen uitholling te behoeden.

De Morgen berichtte vrijdag over de besognes die Christiana teisteren, de anarchistische vrijstaat in Kopenhagen. Die buurt in de Deense hoofdstad doet zo’n beetje waartoe de inwoners samen beslissen zin te hebben. Dat mogen ze daar al van de stadsbestierders sedert 1971, op een oud militair domein. Het heeft wat zelfbestuurderig en ook het woord Vrijstaat klinkt me als muziek in de oren.

Ik gooi er Tuur nog eens in. Hondjes doen het altijd goed en langharige teckels doen het als beproefde hartenbrekers altijd uitermate goed. Bewonder dus bij deze Tuur, weer mijn weekeindvriendje.

“Mij wiert ene knook aan ‘t lijf ontrukt.” Het klinkt wat Nederduytsch, zoals ze in de 17e eeuw zouden zeggen, en dat verhoogt het dramatisch effect van de mededeling zeer, dunkt me. Deze week overkwam het mij.

Ik had de eer en het genoegen te mogen aanschuiven bij Het Laatste Avondmaal. Hoewel, nu ik het daar zo protserig neergetikt zie staan, met die hoofdletters en zo, oogt het weinig geloofwaardig natuurlijk. Weliswaar werd steller dezer regels al een behoorlijk aantal keer een jaartje ouder, gisteren nog, doch zo ver terug reikt zijn historie nu ook weer niet dat hij Onze-Lieve-Heer mede hemelwaarts zou begeleid hebben, waarmede we trouwens alweer bij een wederwaardigheid van de aflopende week belanden aangezien die opstijging jaarlijks herdacht wordt ergens in de tweede helft van mei.

Wanneer u dit leest, heb ik alweer even geleden de huisdeur achter me dichtgetrokken en verwijlt uw dienaar in een zaal, de laatste loodjes van ons partijcongres mede verleggend. Tussen partijgenoten en jawel, wat daarover ook moge beweerd worden, dat kunnen ook vrienden zijn. Sommigen doorstaan zelfs de vergelijking met een trouwe viervoeter met verve.

De media besteedden veel aandacht aan ‘De stemming’, het onderzoek dat het ongenoegen in kaart brengt dat de beruchte kloof tussen Dorps- en Wetstraat slaat. We moeten – alweer – lessen trekken. Wat mij betreft zou één remedie al enorm helpen, maar de pil die ik voorschrijf smaakt best wel bitter.

Ze schuifelde voorzichtig over de vochtige straatstenen, oplettend niet te vallen want dat zou haar oude knoken geen deugd doen.