Zonder de doping van Di Rupo

Ook in België wordt politiek bedreven binnen een bepaalde binnenlandse context. Ons sociaaleconomische beleid moet spijtig genoeg voortbouwen op een traditie die inzette op schuldfinanciering van een steeds groeiende overheid. Aan het dikwijls onontwarbare kluwen van onze staatsinrichting hangt een indrukwekkende prijskaart. Het gebrek aan politieke meerderheid om dat aan te pakken, beperkt de mogelijkheden van een echt herstelbeleid uiteraard sterk. Veranderingen stoten altijd op een of andere belangengroep die de valse zekerheid van de status-quo verkiest boven het langetermijndenken. En uiteraard werkt een regering met compromissen waar alle partners mee instemmen.

Toch leert het jongste rapport van de Nationale Bank (NBB) dat deze regering een fundamenteel andere koers vaart dan de voorgaande (DS 19 februari) . Als de NBB vaststelt dat we nog een lange weg hebben te gaan, zal de N-VA dat evenmin tegenspreken.

Via overheidstewerkstelling wekte de regering-Di Rupo de indruk de crisis behoorlijk te doorstaan, terwijl ze fluitend in het donker de factuur doorschoof naar later. Voor het eerst in zeventien jaar nam in 2015 de rechtstreekse overheidstewerkstelling eindelijk af. Toch groeit de tewerkstelling in ons land, met 37.500 extra banen. De taxshift zet een proces in gang dat ook de volgende jaren steeds meer jobs oplevert. De tijd dat mensen steeds meer belastingen moesten betalen om daarmee steeds meer kunstmatige jobcreatie te financieren, is voorbij.

Herstel

Opmerkelijk en positief is de vastgestelde groei in conjunctuurgevoelige sectoren. Dat duidt echt op herstel van de concurrentiekracht. De loonkostenhandicap die sinds 1996 was opgebouwd en alleen maar groeide, werkten we in twee jaar tijd weg. De pensioenhervorming beperkt de loodzware vergrijzingskosten. Door sluipwegen om steeds vroeger te stoppen met werken af te sluiten, zakte het aantal bruggepensioneerden voor het eerst in dertig jaar onder de 100.000. De totale overheidsuitgaven namen af met 1,1 procent van het bbp, 'een duidelijke breuk met het recente verleden', noemde de NBB dat terecht. Dat het aantal faillissementen al maanden daalt, is een andere indicator van het herstel.

Verder saneren blijft nodig om de economische teelgrond echt lenterijp te maken

De wending van de tanker is ingezet, maar het roer moet nog verder om. Di Rupo 'verbeterde' de begroting door de belastingen forser te doen stijgen dan de uitgaven. Toch liep het overheidstekort in zijn laatste begrotingsjaar op tot boven de 3 procent. De maatregelen van deze regering redden ons van het Europese strafbankje, maar de langetermijnaanpak waarvoor we kiezen, biedt geen ruimte voor het oude dopingbeleid. De doelstelling om in 2018 een begroting in evenwicht te krijgen, moeten we handhaven. Verder saneren blijf nodig om de economische teelgrond echt lenterijp te maken.

Oude technieken om onze zware belastingtarieven te omzeilen, vallen steeds meer onder de hakbijl van internationale instanties. Dat moet aanzetten tot nieuw denkwerk. Minister van Financiën Johan Van Overtveldt bepleit een meer doorzichtige vennootschapsfiscaliteit. De uitdaging om bijvoorbeeld ook de kmo's een betere fiscaal kader te bieden, verdient meer dan angstige afwijzing.

De breuk met de Di Rupo-aanpak is duidelijk, ondanks de hinderlijke beperkingen waarbinnen we beleid moeten voeren. De bevestiging dat we voor een structurele trendbreuk zorgen, moet de energiestoot geven die helpt om door te zetten.

Verschenen in De Standaard van 20 februari 2016 en hier geplaatst op 21 februari 2016.

Hendrik Bogaert schreef op zijn blog een reactie op dit opiniestuk. Ik gaf daarop volgend antwoord. 

Foto: © Belga

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.