Zondagsmijmering: Over Nina

Hij zou de hiernavolgende regels evenwel met oplopende teleurstelling tot zich nemen en ik hoop van u niet hetzelfde.

Er deed zich namelijk geen clash tussen de machten voor, ik diende slechts als terugvalpositie aangezien Els, boven dromend van het ventje dat tegen mijn arm lag, het geluid van haar mobieltje op ‘uit’ had gezet.

Ik reageerde zoals het hoort, nam dus op en liet een vragend ‘ja?’ weerklinken.
‘Proficiat’, wenste de andere kant van de lijn me geluk, ‘Marcel heeft een zusje’.
Ik keek naar het hummeltje dat tegen mijn arm liggend alweer een stukje wereld aan het verkennen was en fronste behoorlijk verbaasd de wenkbrauwen want die info kwam toch wat als een verrassing.

De andere stem bracht snel klaarheid. Die nacht was een pasgeborene te vondeling gelegd in de schuif van ‘moeders voor moeders’ en de burgemeester van de stad, wier telefoonnummer die ‘moeders voor moeders’ nog niet in het bezit bleken te hebben, werd daarvan dus via vermelde dubbele omweg op de hoogte gebracht. Zo’n wichtje krijgt de burgemeester van de stad waarin het te vondeling wordt gevonden als voogd en zodoende werd onze kroost die nacht met een eenheid uitgebreid.

Onze zondag kreeg dientengevolge een onvoorziene wending, want een bezoek aan een couveuse stond niet ingepland.

Het schriele wezentje vulde amper een streepje van het wiegje, klein, kwetsbaar maar vooral, heel eenzaam. In het poussetje dat we meevoerden lag een stevige brok gewenst lachebekje, in het couveusje daarnaast een afgewezen prematuurtje. Twee kindjes, twee werelden.

Het op zich al immense moederhart van Els bleek zowaar nog iets ruimer dan de poussette en dus gleed elk van de volgende dagen, dichtslibbende agenda’s ten spijt, een omweg naar de materniteit in Middelheim in het dagprogramma.

Met Nina, zo hebben we haar genoemd naar de halfzus van de historische Marcellus, gaat het intussen goed, de sonde zit niet meer in het petieterige neusgaatje, ze drinkt haar milligrammetjes, het couveuseprutsje werd intussen een gewone wiegemeisje.

Het verschil met stevige Marcel blijft maar zoals op zijn geboortekaartje staat: ‘we zijn niet voor onszelf alleen geboren’.

Nu ook niet en dus even, een beetje, voor kleine lieve Nina tijd gemaakt opdat ze ooit zou weten dat er ook die eerste dagen voor haar meer was dan uitstekende verzorging.

We kunnen niet altijd veel verschil maken, bijna altijd wel een beetje.

Fijne zondag

Foto: Antwerpen maakt zich klaar voor de zondag. 

Facebook, 21 september 2025