Zondagsmijmering: Over impact

Daarmee zal deze zondag niet zo’n bijzondere plek in de geschiedenisboekjes van ons huisje weltevree innemen want los van het feit dat de zoentjes niet per stuk geteld worden, praktisch niet te verwezenlijken, beleven wij hier zeven keer per week ‘dag van de 1000 kusjes’.

Maandag bleek een medeburger de mededeling alhier dat de jongste intussen twee maanden onder ons verwijlt geschikt te vinden om op te merken dat het een geluk mag heten dat hij niet in oorlogsgebied woont. Betrokkene noemde één bepaald oorlogsgebied maar dat lijkt me erg beperkend, zelfs discriminerend en sterk gedreven door de nieuwsstroom want het moet vreselijk zijn om in een gevechtszone te wonen, waar dan ook.

Hij heeft dan ook vanzelfsprekend overschot van gelijk. Wat een geluk hier te wonen. Mochten we dat allemaal ten volle beseffen, zou onze samenleving wellicht minder zeurderig de dagen volbrengen en werd niet zo snel een ruk gegeven aan het molentje van de verontwaardiging.

Wellicht wilde de commentator van dienst met zijn mededeling het verwijt maken dat het ongepast is van huiselijk geluk te genieten zolang ik geen einde stel aan de wreedheden in het Midden-Oosten. Bescheidenheid dwingt me te erkennen dat mijn impact op deze en andere wereldproblemen onbestaande is.

Natuurlijk wil een mens wél invloed uitoefenen en als het verstand zegt dat we die niet of maar heel marginaal hebben, wil het hart dat we tenminste de illusie koesteren dat het anders is. En dus tekenen we petities, hangen affiches voor het venster, gaan we met vlaggen paraderen, richten we het verwijtende vingertje naar wie een andere mening is toegedaan dan wel faalt in het onderhouden van die zinsbegoocheling of we spuien een zurig commentaar op de sociale media; allemaal voor de goede zaak.

Uiteraard hoort de omgeving zich ruimer uit te spreiden dan de oppervlakte van een kinderwagen of een warme schouder maar wachten met tevreden zijn tot alle ellende uit de wereld verdwenen is, lijkt mij geen behartenswaardig beginsel en vandaar dat ik die stroming niet aanhang.

Het besef welke kommer op onze aardkloot heerst, hoort het eigen welbevinden niet in de weg te staan, in tegendeel moet het dat juist dieper doen doordringen zodat we het delen waar we kunnen. Wellicht niet wereldwijd maar wel met echte impact.

Ik ga nu snel wat zoenen of we halen ons streefdoel niet vandaag.

Geniet van uw zondag

Foto: Samen naar visjes kijken, zo’n moment van gelukzaligheid

Facebook, 10 augustus 2025